عوامل موثر در بهینگی ایمونیزاسیون جهت دستیابی به آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD در محیط کشت

آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD در طب انتقال خون و بالین از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. لذا در این مطالعه به بررسی عوامل موثر در بهینگی ایمونیزاسیون جهت دستیابی به لنفوسیت ایمونیزه شده تولیدکننده آنتی بادی پرداخته شده تا در محیط آزمایشگاهی به آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD دست یافته شود.

در یک مطالعه تجربی، لنفوسیت های خون محیطی به روش فایکول از کیسه های خون کامل O منفی جداسازی شدند. سپس این لنفوسیت ها با ال لوسین متیل استر تیمار شده و در پلیت کشت سلولی با آنتی ژن محلول و ذره ای RhD ، اینترفرون گاما، اینترلوکین4 و CpGODN به مدت یک هفته در دمای 37 درجه سانتی گراد مواجه شدند. پس از این مدت انکوباسیون به منظور ارزیابی تولید آنتی بادی از لنفوسیت ها بر روی سوپرناتانت حاصل از محیط کشت مواجه سلولی با روش الایزا انجام شد. 

استفاده از اینترفرون گاما، ترکیب آن با اینترلوکین-4 و CpGODN به عنوان عوامل بهینه کننده جهت تولید آنتی بادی از لنفوسیت های جدا شده به روش فایکول در ایمونیزاسیون آزمایشگاهی شناخته شدند (به ترتیب با تولید آنتی بادی با غلظت های 831/36 ± 851/75 ، 293/31 ± 195/82 و814/24 ± 134/66 نانوگرم در میلی لیتر در 10 مواجه صورت گرفته).  

استفاده از عوامل بهینه کننده ایمونیزاسیون نقش موثری بر تولید آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD در محیط آزمایشگاهی دارند.