عصمت و برخی مفاهیم کلامی همسو با آن در قرآن از نگاه مفسران شیعه
عصمت موهبتی الهی و ملکهای علمی و نفسانی است که پیشینه آن به خلقت آدم ابوالبشر به عنوان حجت الهی برمیگردد. این ملکه، انسان را از بدی در فکر و عمل حفاظت میکند. هر یک از مفسران درباره مفاهیم و موضوعات همسو با عصمت که غالبا ذیل داستانهای قرآنی انبیاء آمده، به میزان توان علمی، عقلی خود و متاثر از منابع روایی سخن گفتهاند. امکان و گستره تاثیر شیطان بر معصوم، خوف، اجتهاد، پندار و ضلالت، موضوعات گزینش شده در این مقاله است که در آنها نه تنها بین آراء مفسران اختلاف وجود دارد بلکه گاه دیدگاه یک مفسر در موضوعات مذکور دچار تعارض و نوسان است و نشان میدهد مبانی و دیدگاه مفسر در موضوعی مثل عصمت و مسایل مربوطه، معین و مشخص نیست. ضرورت پژوهش فراگیر آیات داستانی و توجه ثانویه به روایات مربوطه راه حل این تناقضات است. خروجی این پژوهش که به شیوه توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای فراهم آمده است، الگوپذیری انبیاء و حجج الهی را ممکن و از ورود پندارهای نادرست جلوگیری می نماید.
قرآن ، انبیاء ، عصمت ، مفسران ، مفاهیم کلامی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.