کارایی نانوزئولیت بر کیفیت آب، عملکرد رشد و تغذیه، آنزیم های گوارشی و ایمنی بچه ماهیان کپور (Cyprinus carpio) در سیستم بایوفلاک

فناوری بایوفلاک به عنوان یک سیستم پرورش برای کاهش اثرات زیست محیطی تولید ماهی در نظر گرفته می شود. در مطالعه حاضر تاثیر نانوذرات زیولیت بر کیفیت آب، عملکرد رشد، آنزیم های گوارشی و پاسخ ایمنی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) پرورش یافته در شرایط بایوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان (وزن اولیه 36/0± 99/7 گرم) در 4 تیمار تقسیم شدند و  با 4 سطح از نانوذره زیولیت به میزان 0 (شاهد)، 50، 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی در سیستم بایوفلاک (NZ1، NZ2 و NZ3) به مدت 60 روز تغذیه شدند. نسبت کربن به ازت (1:15) با استفاده از ساکارز تامین گردید. پارامترهای کیفیت آب مانند ترکیبات نیتروژنی در طول دوره آزمایش اندازه گیری شد. پایان دوره آزمایش، بالاترین شاخص های رشد و کمترین ضریب تبدیل غذایی در جیره 50 میلی گرم در کیلوگرم (NZ1) به دست آمد. فعالیت پروتیاز روده در تیمارهای NZ1 و NZ2 به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود، و بیشترین فعالیت لیپاز و آمیلاز مربوط به تیمار NZ1 بود. جیره های 50 و 100 نانوزیولیت در شرایط بایوفلاک به طور قابل توجهی فعالیت سیستم ایمنی ماهی را افزایش دادند. مطالعه حاضر نشان می دهد که مکمل غذایی با 50 و 100 میلی گرم نانوذرات زیولیت در سیستم بایوفلاک به طور قابل توجهی باعث افزایش عملکرد رشد، آنزیم های گوارشی و پاسخ ایمنی در ماهی کپور معمولی در مخازن پرورش ماهی می شود.