تبیین جایگاه تکنولوژی پیشرفته و بیومکانیک در معماری با تاکید بر تحلیل آثار سانتیاگو کالاتراوا

واژه فناوری پیشرفته «بیومکانیک» از دو بخش «بیو» و «مکانیک» تشکیل شده و به معنی کاربرد اصول مکانیکی و فناوری پیشرفته در طراحی بناهای فنی مانند رصدخانه و غیره با الگوبرداری از قوانین مکانیکی در موجودات زنده می باشد. به زبان دیگر بیومکانیک مطالعه ساختار و عملکرد یک سیستم زنده با استفاده از قوانین مکانیکی می باشد که قابیلت کاربرد در معماری و ساختارهای سیستم سازه ای را دارد. لذا می توان علم بیومکانیک را در شاخه های مختلف انسانی، حیوانی و حتی گیاهی مورد بررسی مانند معماری و طراحی داخلی یا صنعتی قرار داد. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است که از روش فراتحلیل در جمعبندی پیشینه نیز استفاده شده است. ابزار گردآوری داده نیز مشتمل بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بوده است. یافته های تحقیق نشان داده است که به طورکلی «طراحی و ساخت هر نوع سازه مبتنی بر ساختارهای مکانیکی طبیعت (بیومکانیک) بر اساس سه شرط اساسی است که عبارتند از تعیین هدف نهایی، تعیین نیازهای اصلی و فرعی و انتخاب مصالحی که برای به انجام رساندن و تحقق یک اثر هنری کامل ضروری است»؛ چرا که فرایند به تصویر کشیدن یا تصور یک سازه خود نوعی هنر است. و اساسا این خود نوعی الهام است، از تجربیات درونی یک مهارت فطری و یک حس ذاتی؛ به قول «ادوارد تروجا» روند تجسم یا تصور سازه یک هنر است که به طور اساسی به وسیله تجربه درونی و درک مستقیم حاصل شده است و هرگز نتیجه ای صرفا استدلالی و قیاسی نمی باشد.