تبیین و ارزیابی تحلیل عاملی مدل های آموزش آفرینشگری در دروس مهارتی کارگاهی معماری بیونیک با بهینه یابی روش یادگیری سازنده گرا

عناصر اساسی در برنامه ریزی درسی هر رشته ای]منجمله معماری[، ساختار، محتوا و روش شناسی در حوزه مقولات «شناختی معطوف به برنامه ریزی آموزشی» است، چنان که در ساختار رشته، مهم مجموعه اطلاعات و حقایق نیست، بلکه «راه دقیق تفکر درباره اطلاعات» و منجمله شیوه ها و مدل های آموزشی است. بسیاری از افراد، اطلاعات زیادی از رشته دارند، اما راه تفکر درباره آن را نمی دانند و در واقع مدل آموزشی مشخصی را پیگیری نمی کنند. لذا باید گفت که در محتوای رشته ها و منجمله معماری، سه مساله مطرح است: مدل های یادگیری سازنده گرا در آموزش دروس مهارتی کارگاهی معماری بیونیک کدام است و ارزیابی موردی آن چه نتایجی را حاصل می کند؟ روش تحقیق «توصیفی- تحلیلی» و تحلیل و ارزیابی نظرات اساتید دانشگاهی براساس روش دلفی و با مصاحبه درباره روش های آموزش خلاقیت و روش بهینه طراحی کارگاهی سازنده-گرا بوده است. براین اساس 50 نفر از اساتید دانشگاهی مورد پرسش قرار گرفته و بعد مصاحبه نظرات ان ها در قالب تحلیل عاملی مورد بررسی قرار داده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در میان روش ها و مدل های آموزش خلاقیت در معماری بیونیک، روش «یادگیری سازنده گرا» به بیشینه توافق صاحبنظران براساس روش دلفی روبرو شده و لذا می توان گفت که آموزش کارگاهی با روش آموزش سازنده گرا موجب ارتقاء تفکر انتقادی و توانایی خلاق در حل مساله دانشجویان خواهد شد و شرکت در فعالیت های گروهی روش سازنده گرا تحت نظر و هدایت اساتید موجب دستیابی افراد به مجموعه ای حرفه ای از مهارت های مبتنی بر خلاقیت در معماری بیونیک برای نگاه به مساله و سپس حل مساله طراحی کارگاهی می شود.