مکان یابی فضاهای سبز درون شهری با استفاده از الگوریتم های فازی و نرم افزار IDRISI؛ مطالعه موردی: اسکان موقت در منطقه یک تهران

امروزه فضاهای سبز پارک ها می تواند یکی از مکان های اصلی برای اسکان موقت بالاخص منطقه 1 تهران بدلیل قرارگیری در محور اصلی زیرزمینی خطر در هنگام زلزله باشد. لذا انتخاب «مکانی مناسب جهت استقرار موقت» جمعیت های آسیب دیده از سوانح یکی از مهمترین مسایلی است که همواره مورد توجه سازمان های مسیول در مدیریت بحران قرار دارد. در ایران و اکثر نقاط جهان معمولا مکان گزینی برای فضای سبز شهروندان پس از بروز سانحه، بدون درنظرگرفتن استانداردهای لازم توسط سازمان های امدادرسان به صورت تجربی انجام می گیرد. لذا موضوع اصلی این مقاله مکان یابی فضاهای سبز درون شهری برای اسکان موقت با استفاده از الگوریتم های فازی است. روش تحقیق نیز انجام عملیات تلفیق فازی و عملیات مکان-یابی فضای سبز برای اسکان موقت با توجه به قابلیت های گسترده نرم افزار IDRISI است که در مسایل آنالیز تصمیم گیری چند معیاره، از این نرم افزار استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با توجه به محدودیت های قطعی که در روش بولین (روش کلاسیک) اعمال می شود، در این روش مناطق مکان یابی شده نسبت به روش های مبتنی بر منطق فازی، دارای تعداد بیشتری می باشند و روش WLC علی رغم سادگی آن، دارای کارایی بسیار بالایی می باشد و این قدرت را به متولیان امر می دهد که برای عوامل مختلف برحسب درجه اهمیت آن ها، وزن های متفاوتی را اختصاص دهد. همچنین در پایان بنظر می رسد که پارک جمشیدیه در مرتبه اول و پارک قیطریه در مرتبه دوم بیشینه امتیاز تلفیقی منطق بولین و فازی را برای برخورداری از اسکان موقت در منطقه 1 تهران بخود اختصاص داده اند.