بررسی اثربخشی پارادوکس درمانی بر مولفه های بهزیستی روان شناختی زوجین متعارض

از اجرای پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی پارادوکس درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی و مولفه‌های آن در زوجین متعارض شهرستان آباده بود. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه کنترل و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین متعارض مراجعه‌کننده به مرکز بهزیستی شهرستان آباده بودند،

 در راستای اجرای پژوهش از بین این زوجین نمونه‌ای با حجم 20 زوج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه مورد بررسی با ملاک زوجینی که متقاضی طلاق بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. از همه افراد با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی ریف پیش‌آزمون به عمل آمد و پس از اجرای پیش‌آزمون، جلسات پارادوکس درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد و پس از 6 جلسه از هردو گروه آزمایش و کنترل پس‌آزمون به عمل آمد. سپس نمرات حاصل از پرسشنامه‌ با استفاده از نرم‌افزار spss و روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOV) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

 یافته‌ها نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در مراحل متفاوت اندازه‌گیری در متغیر بهزیستی روان‌شناختی (259/17F=) تفاوت معنی‌دار وجود دارد و پارادوکس درمانی زوجین بر بهزیستی روان‌شناختی زوجین متعارض تاثیرگذار است. همچنین، در متغیر مولفه‌های ارتباط مثبت (498/6F=) و هدفمندی (117/1F=) تفاوت معنی‌دار وجود دارد و پارادوکس درمانی بر بهبود این دو مولفه موثر بوده است.

نتایج پژوهش حاکی از آن بود که پارادوکس درمانی در بهبود بهزیستی روان‌شناختی، ارتباط موثر و هدفمندی زوجین متعارض شهرستان آباده موثر بوده است.