بررسی نتایج درمان با ید رادیواکتیو (131I) در بیماران هیپرتیروئیدی مقاوم به درمان داروئی

تیروتوکسیکوز بیماری است که دارای اتیولوژی، تظاهرات و درمان های بالقوه متعدد است. اصطلاح "تیروتوکسیکوز" به یک حالت بالینی گفته می شود که ناشی از عملکرد نامناسب هورمون تیرویید در بافت ها است. از اوایل دهه ی 50 میلادی مصرف ید رادیواکتیو به عنوان درمان قطعی هیپرتیرویید رایج شد و به خصوص در 2 دهه ی گذشته ید رادیواکتیو درمانی به دلیل آسانی، قابلیت تکرارپذیری، کم خرج بودن و عود کمتر بیماری به عنوان درمان انتخابی شناخته شد. هدف ما در این مطالعه بررسی نتایج درمان با ید رادیواکتیو-131 در بیماران هیپرتیروییدی مقاوم به درمان دارویی است.

مواد و روش ها: 

پس از انتخاب نمونه ها و کسب معیارهای ورود به مطالعه، 100 بیمار (40 نفر مرد و 60 نفر زن) مبتلا به هیپرتیروییدی مقاوم به درمان دارویی در سال های 1396 تا 1400 وارد این بررسی شدند. اطلاعات مورد نیاز با رعایت اصول اخلاقی مربوط به استفاده از پرونده بالینی بیماران استخراج شده است. روش گردآوری داده ها در این مطالعه به صورت چک لیست حاوی اطلاعات بیمار شامل سن، جنس، نوع هیپرتیروییدی، میزان TSH و Free T4 قبل از درمان، 2 ماه، 6 ماه و 12 ماه پس از درمان بوده است. برای آنالیز داده ها از آزمون T-Test برای ارزیابی متغیرهای کمی و از qui-square و یا آزمون من ویتنی و ویلکاکسون برای داده های کیفی استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج بررسی نشان داد تعداد 61 نفر (61 درصد) از بیماران مبتلا به گواتر ندولر توکسیک و 39 نفر (39 درصد) مبتلا به گواتر منتشر توکسیک بودند. انحراف معیار ± میانگین TSH و T4 FREE بیماران قبل از شروع درمان به ترتیب 0/07±0/91 و 0/8±2/9 بود. تعداد 49 نفر (49 درصد) از بیماران 6 ماه پس از درمان هیپوتیرویید شدند. تعداد 43 نفر (43 درصد) یوتیرویید و 8 نفر (8 درصد) هیپرتیرویید باقی ماندند که در تحت درمان مجدد با ید رادیواکتیو قرار گرفته و در کنترل 12 ماهه 6 نفر از آن ها هیپوتیرویید و دو نفر نیز یوتیرویید شدند.

نتیجه گیری: 

نتایج این بررسی نشان دهنده این بود که در بیماران مبتلا به هیپرتیروییدی مقاوم به درمان دارویی، درمان با ید رادیواکتیو می تواند به عنوان یک روش موثر و قاطع در درمان هیپرتیروییدی استفاده گردد.