تحلیلی بر ساختارهای نهادی در فرآیندهای ساخت و ساز حریم کلان شهر تهران بر اساس رهیافت نظریه بازی

نهادهای موثر در فرآیندهای ساخت و ساز حریم کلان شهر جهت حل مسایل افتراق های مدیریتی خود مستلزم بهره گیری از الگوهای نوین و کارآمد هستند. کاربست ابزارهای متداول مدل سازی در شهرها و کلان شهرها علاوه بر تبیین صریح صورت مساله، منجر به کشف راه حل های سازنده می شود. این ابزارها در صورتی که به خوبی استفاده شوند، درک و شناخت مسایل دنیای واقعی را تسهیل می کنند. یکی از این ابزارها نظریه بازی است. در همین راستا پژوهش حاضر بر آن شد تا از رهیافت نظریه بازی به تحلیل ساختارهای نهادی در فرایندهای ساخت وساز در حریم کلان شهر تهران بپردازد.

روش شناسی:

 پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر در سال 1401 انجام شد. داده های مورد نیاز پژوهش به روش اسنادی- پیمایشی (مصاحبه و مشاهده) گردآوری شد. جامعه آماری شامل مدیران و یا کارشناسان که بر اساس نمونه گیری هدفمند و نظری تعداد 20 نفر به عنوان جامعه نمونه انتخاب شد. با استفاده از روش تحلیل محتوا، تجزیه و تحلیل داده های مطالعه صورت پذیرفت. از مدل گراف، به عنوان ابزاری مناسب برای مدل سازی و تحلیل مسایل پیچیده، بازی شکل گرفته بین ذینفعان مختلف نهادهای ساخت وساز در حریم کلان شهر مدل سازی و تحلیل شد و با استفاده از نرم افزار GMCR+ انجام گرفت.

یافته ها :

 نتایج مدل سازی نشان داد از 42 وضعیت شدنی، 6 وضعیت تعادلی و 6 وضعیت نیمه پایدار وجود دارد.

نتیجه گیری:

 تحلیل های ایتلافی نهادها نشان می دهد مطلوبیت ساختارهای نهادی در این کلان شهر که واجد تحقق حداکثری منافع بازیگران باشد، مستلزم اصلاحات ساختاری است که معطوف به حفاظت محیط، قدرت هماهنگی، منطبق با اسناد فرادست و ظرفیت سازی و حضور فعال بازیگران باشد.