تاثیر حاکمان آل بویه در روابط فرق مذهبی با تاکید بر امامیه و حنابله در بغداد

در سده چهارم، بغداد دارالخلافه عباسیان، تحت تسلط حاکمان شیعی آل بویه قرار گرفت و روابط سیاسی- اجتماعی میان فرقه های مختلف در بغداد، متاثر از آمدن حاکمان بویهی بود. دو فرقه امامیه و حنابله که بیشترین حامیان را در میان شیعیان و اهل تسنن داشتند نیز، از این قاعده مستثنا نبودند و رقابت دایمی این دو فرقه برای کسب موقعیت، بارها سبب ایجاد درگیری و اغتشاش در بغداد گردید. شواهد حکایت از این دارد که با افزایش تحرکات اجتماعی و علمی امامیه، حنابله فتنه های اجتماعی را بر ضد شیعیان ایجاد کردند و حاکمان آل بویه هرچند حفظ حکومت با تعامل فرق و امنیت شهر بغداد در اولویت بود اما خودشان گاهی به تقابل دامن می زدند. با طرح کردن و شناخت این موضوع بسیار مهم، می توان به درک عمیق و ابعاد نوینی از تاریخ اسلام و ایران رسید. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی انجام گردیده است و یافته های آن بیانگر آن است که روابط سیاسی- اجتماعی امامیه و حنابله متاثر از اوضاع سیاسی- اجتماعی بغداد و رقابت میان حاکمان و اختلاف های مذهبی و فرقه ای بود.