مطالعه تغییرات روستای میانده از توابع گیلان بعد از پانزده سال

در گذشته تغییرات اجتماعی در روستاها بسیار کم و کند بود، ولی به تدریج با گذشت زمان و تحت تاثیر عوامل متعددی، تغییراتی در جامعه روستایی ایران پدید آمده است که جنبه های مختلفی را شامل می شود. مطالعه این تغییرات، نه تنها امکان آگاهی از وضعیت فعلی برخی نواحی روستایی و دلایل بروز تغییرات را فراهم می کند، بلکه می تواند به پیش بینی مسیر احتمالی این تغییرات در آینده و تدوین راهکارهای پیشنهادی و برنامه ریزی های مبتنی بر شناخت از جامعه روستایی معاصر کمک کند. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که بعد از گذشت پانزده سال از انجام مطالعه قبلی، روستای میانده در گیلان به لحاظ جمعیت و برخی ویژگی های اجتماعی، فعالیت کشاورزی، تقسیم کار میان زنان و مردان روستایی، بافت فیزیکی و سکونتگاه ها دچار چه تغییراتی شده است. در این تحقیق از روش مردم نگاری استفاده شد. با فنون مصاحبه نیمه سازمان یافته و مشاهده، داده های مورد نیاز طی سال های 1400-1401 جمع آوری گردید و تحلیل این داده ها با روش تحلیل مضمون انجام شد. کاهش جمعیت روستا و افزایش مهاجرت روستاییان به شهر نزدیک روستا، خالی از سکنه شدن برخی قسمت های روستا، از بین رفتن محیط همسایگی، احساس نبود امنیت و ترس در میان برخی از بازماندگان روستا، رواج سرقت در روستا به دنبال خلوت شدن بیش از پیش آن، جایگزین شدن شهرنشینانی عمدتا غیرگیلانی و با سکونت موقت در روستا، مجاورت دو گروه جمعیتی در روستا با دو سبک زندگی متفاوت یعنی 1) تولید و 2) تفریح، گذران اوقات فراغت و مصرف، شکل گیری سکونتگاه های کوچک برای اسکان موقت روستاییان زارع و ساکن در شهر نزدیک، اجرای طرح تسطیح اراضی شالی کاری، استفاده تعدادی از روستاییان از دستگاه نشا، تغییر در تقسیم کار میان مردان و زنان روستایی و... برخی از تغییرات مشهود در این روستا است که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت.