مقایسه ادراک پرستاران و تکنسین های اتاق عمل از مراقبت های بیهوده: یک مطالعه مقطعی

امروزه، روند رو به رشد مراقبت های بیهوده منجر به بروز پیامدهای منفی در بیماران، کارکنان و سازمان شده است. کارکنانی که به صورت طولانی مدت به مراقبت از بیماران در مراحل پایانی زندگی می‌پردازند توجه کافی به درد بیماران نداشته و کیفیت خدمات مراقبتی آن ها کاهش می یابد. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی سطح درک پرستاران و تکنسین های اتاق عمل از مراقبت بیهوده در بیمارستان های منتخب استان همدان انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد که بر روی 200 نفر از کارکنان مراقبت های درمانی (114 پرستار و 86 تکنسین اتاق عمل) با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه دو بخشی اطلاعات دموگرافیک و درک مراقبت بیهوده طراحی ‌شده براساس پرسشنامه دیسترس اخلاقی کورلی بود که به صورت حضوری و الکترونیکی توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS- 26 از طریق آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار تحلیلی (تی مستقل و آنالیز واریانس) انجام شد.

 میانگین نمره درک مراقبت بیهوده پرستاران در مقایسه با تکنسین های اتاق عمل به میزان (6/18±16/53) اختلاف معناداری داشته و در سطح بالاتری قرار داشت. همچنین درک پرستاران از مراقبت های بیهوده در هر دو بعد شدت (13/72±66/71) و تکرار (13/72±60/03) در سطح بالا و درک تکنسین های اتاق عمل در هر دو بعد شدت (18/90±50/19) و تکرار (18/8±52/43) در سطح متوسطی قرار داشت.

پرستاران در مقایسه با تکنسین های اتاق عمل درک نسبتا بالایی از مراقبت های بیهوده دارند. احتمالا به-دلیل مواجه طولانی و مکرر با بیماران مشرف به مرگ و ارتباط مستقیم با خانواده و بستگان بیماران چنین شرایطی را متحمل می شوند. در این راستا در کشور ایران تدوین دستورالعمل هایی که چارچوب استانداردی برای محدوده مراقبت بیهوده برای کارکنان خدمات درمانی مشخص کند، یک نیاز اساسی می باشد.