بررسی اثر تیمارهیومیک اسید بر ظرفیت آنتی اکسیدانی، فنل و رنگیزه های فتوسنتزی گیاه دارویی درمنه خزری (Artemisia annua L.) تحت تنش شوری

شوری یکی از مهم ترین تنش های غیر زیستی است که بر حسب نوع گیاه، باعث کاهش قابلیت تولید محصول می شود. به منظور بررسی تاثیرغلظت های مختلف هیومیک اسید بر کاهش اثرات نامطلوب شوری در گیاه درمنه خزری، آزمایشی گلدانی مزرعه ای با سه تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح هیومیک اسید (صفر، 150و 300میلی گرم بر لیتر) و سه سطح شوری (NaCl آزمایشگاهی: صفر، 4 و 6 گرم بر لیتر) بودند. بعد از اعمال تیمار ها و در مرحله رشد رویشی گیاه، نمونه هایی از اندام های هوایی تهیه و ظرفیت آنتی اکسیدانی (DPPH)، میزان فنل (فولین سیوکالتو)، فلاونویید (آلومینیوم کلرید)، رنگیزه فتوسنتزی ، پرولین و زیست توده ی گیاه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کاربرد هیومیک اسید (در غلظت 300 میلی گرم بر لیتر) و شوری (به ویژه در غلظت 6 گرم بر لیتر) به ترتیب با میانگین 13/0، 39/0، 61/0 ، 18/6(میلی گرم بر گرم وزن تر) و 92/20(میکرو گرم بر میلی لیتر) می تواند در افزایش رنگیزه های فتوسنتزی گیاه درمنه خزری موثر واقع شود. استفاده از هیومیک اسید با غلظت 300 میلی گرم بر لیتر و شوری (خصوصا در غلظت 4 گرم بر لیتر) به ترتیب با میانگین 39/2 (میلی گرم گالیک اسید در 100 گرم) و 115/0 (میلی گرم کویرستین در 100 گرم) در افزایش میزان فنل و فلاونویید تاثیر گذار بود. بیش ترین زیست توده ی اندام هوایی نیز در تیمار 150 میلی گرم بر لیتر هیومیک اسید و عدم کاربرد شوری با میانگین5/15درصد مشاهده گردید. بنابراین در گیاه درمنه خزری هیومیک اسید تا حدودی می تواند اثرات تخریبی شوری را جبران کند، در واقع استفاده از تنش های غیر زیستی (تنش شوری) ، کاربرد کود های آلی (هیومیک اسید) و کاربرد تلفیقی آن ها بر اساس غلظت مورد استفاده قادر به بهبود برخی خصوصیات مورفولوژی و بیوشیمایی در گیاه درمنه خزری بسته به هدف مورد نظر، می باشد.