ارزیابی انطباق سکونتگاه‏ های انسانی استان یزد با مکان های مطلوب (مطالعه موردی: استان یزد)

شهرها به محیط طبیعی خود به شدت وابسته اند و می بایست خودشان را با  آن تطبیق دهند. شهر یزد دارای اقلیم گرم و خشک است و تاکنون توانسته خود را با محیط سخت و خشک خویش انطباق دهد. برای تدوام این سازگاری می بایست برنامه ریزی درست صورت گیرد و مکان های مطلوب جهت گسترش شهری شناسایی شوند.این پژوهش با هدف بررسی انطباق استان یزد با مکان های مطلوب است که روش‏های مورداستفاده شامل تکنیک تصمیم گیری با کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل های فازی بوده است. در این پژوهش سعی شده با شناسایی ویژگی‏های محیطی و اجتماعی و اقتصادی، میزان انطباق استان با مطلوبیت مکانی سنجیده شود. برای ارزیابی از یازده شاخص استفاده شده است. با استفاده از روش دیمتیل فازی اهمیت و تاثیر معیارها تعیین شد. با دو روش تلفیقی فازی و ترکیب خطی وزنی (wlc) و روش وزن دهی فرایند تحلیل شبکه فازی (FANP) نقشه نهایی جهت تعیین مطلوبیت مکانی ایجاد و موردمقایسه قرار گرفتند. در روش فازی ابتدا لایه ها فازی و استانداردسازی شدند سپس لایه ها در در وزن های حاصل از (FANP) در هر یک از عملگرهای فازی (5/0GAMMA AND,OR,)  اجرا شدند و در روش دوم  WLC لایه ها براساس ارزش دهی انجام شده طبقه بندی شدند و در وزن نهایی به دست آمدند. نتایج حاصل از آن نشان داد عملگر فازی AND دارای رویکرد سخت گیرانه‏تری نسبت به سایر عملگرهای  ORو 5/0 GAMMA است. بیشترین مساحت حدود 87 درصد را انطباق خیلی کم دربرگرفته است و در روش OR کم ترین احتیاط را نسبت به دورش AND و 5 /0 GAMMA دارد و مساحت 38 درصد را انطباق خیلی کم و کم و مساحت 14 درصد را با انطباق خیلی زیاد را دربرگرفته است. روش 5 /0 GAMMA نسبت به روش AND احتیاط کم تری را درنظر می گیرد و نسبت به روش OR سخت گیرانه تر است و مساحت 84 درصدی را به انطباق خیلی کم و مساحت 2 درصد به انطباق خیلی زیاد معرفی می‏کند. در روش ترکیب خطی وزن  WLC برهم کنش نتایج را درنظر نمی‏گیرد و فقط ارزش سلول‏ها را ترکیب می‏کند. نقشه های به دست آمده مساحت 90 درصد را به انطباق خیلی کم و مساحت 1 درصد را به انطباق خیلی زیاد نسبت داده است. با توجه به مدل سازی های صورت گرفته جهت گسترش شهرها با توجه به هر مدل و میزان سخت گیری آن ها پیشنهاد شد.