بررسی اثر ضد توموری استیگماسترول بر بیان ژنهای MCL-1 و BCL-XL در مدلهای حیوانی سرطان پستان

سرطان پستان به عنوان شایع ترین نوع سرطان در زنان است. یکی از عوامل مرگ و میر ناشی از سرطان افزایش فعالیت ضدآپوپتوزی سلول های سرطانی است. فیتوسترول ها گروهی از ترکیب های طبیعی هستند که از طریق مکانیسم های مختلفی سبب مهار رشد انواع سلول های سرطانی می شوند. استیگماسترول به عنوان یکی از ترکیب های گروه فیتواسترول ها دارای آثار ضدسرطانی است. در این تحقیق اثر ضد توموری استیگماسترول بر بیان ژن های MCL-1 و BCL-XL در مدل های حیوانی سرطان سینه بررسی شد.

در این مطالعه تجربی، 15سر موش BALB/C در سه گروه با تومور پستان به صورت زیرپوستی پیوند زده شدند. به گروه اول دوز6 میلی گرم بر کیلوگرم استیگماسترول و گروه دوم 20 میلی گرم بر کیلوگرم سیکلوفسفامید و گروه سوم (کنترل) محلول اتانول رقیق شده با PBS(1:2) به صورت داخل صفاقی (IP) تیمار شدند. حجم تومور به مدت 10 روز توسط کولیس ورنیه دیجیتال اندازه گیری شد. سپس موش ها کشته و بافت تومور آنها برای انجام و تغییرهای بیان ژن های MCL-1 و BCL-XL با روش (Real-time PCR) بررسی شد.

یافته ها: 

طبق نتایج به دست آمده، تیمار موش های توموری با استیگماسترول در مقایسه با گروه کنترل، رشد تومور را مهار می کند. همچنین تیمار موش های توموری با استیگماسترول سبب کاهش بیان ژن های ضد آپوپتوزی (MCL-1, BCL-XL) با اختلاف معناداری نسبت به گروه کنترل شد (p <0.001).

نتیجه گیری:

 به نظر می رسد که استیگماسترول با تحقیق های بیشتر درباره خواص ضدسرطانی آن می تواند به عنوان یک مکمل دارویی در درمان سرطان در کنار سایر روش های درمانی رایج بهره ببرد.