بررسی تاثیر یک دوره تمرین های ترکیبی و تناوبی بر میزان پروتئین واکنشگر C و گالکتین بیماران قلبی

بی تحرکی و محدودیت های حرکتی عامل بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی عروقی است. بیماری های قلبی- عروقی در راس بیماری های مرتبط با بی تحرکی و عامل اصلی مرگ و میر در جهان هستند. یکی از  عوامل اصلی پیشگیری و درمان این بیماری ها، انجام فعالیت های ورزشی است. از آنجایی که انتخاب برنامه تمرینی مناسب برای این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است و پژوهش های محدودی در این زمینه انجام شده است؛  از این رو هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ترکیبی و تناوبی بر میزان پروتیین واکنشگرC  و گالکتین بیماران قلبی بوده است.

طی این کار آزمایی بالینی، 36 بیمار قلبی عروقی (با میانگین سن 4/1±14/55، وزن  1/5±6/78 و شاخص توده بدنی 33/± 27.81) داوطلبانه انتخاب شدند و پس از مشابه سازی، نمونه ها در 3 گروه قرار گرفتند: گروه تمرین ترکیبی(13=n)، گروه تمرین  تناوبی (12=n) و گروه کنترل (11=n). معیارهای ورود شامل عدم ظرفیت عملکردی کمتر از 5 مت، نداشتن تاکی کاردی و برادی کاردی و کسر تزریقی بالاتر از 30 بود. معیار های خروج نیز شامل تشخیص پزشک و عدم تمایل به تداوم فعالیت بود. پروتکل گروه تمرین ترکیبی شامل اجرای 3-2 بار در هفته تمرین تداومی هوازی بدون اجرای تمرینات تناوبی طی 4 هفته اول و سپس اجرای 2 بار در هفته تمرین تداومی هوازی و اجرای یک بار در هفته تمرین تناوبی طی 4 هفته دوم بود. پروتکل گروه تمرین تناوبی شامل اجرای 3-2 بار در هفته تمرین  تناوبی طی 4 هفته اول و اجرای 3 بار در هفته تمرین تناوبی طی 4 هفته دوم بود. نمونه های خونی 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین (در شرایط یکسان برای هر سه گروه) گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از برنامه آماری t وابسته ، کوواریانس (ANCOVA) و Post Hoc (آزمون شفه) در سطح معناداری 0/05˂P انجام شد.

یافته ها: 

اجرای تمرینات ترکیبی و تمرین تناوبی ، تاثیر معناداری بر کاهش مقادیر سرمی پروتیین واکنشگرC در تمرین ترکیبی به میزان11/0 ± 59/1، 0/05˂P ، در تمرین  تناوبی به میزان 08/0 ±  03/1، P˂0/001 را نشان داد. همچنین میزان تغییرات گالکتین-3 در تمرین ترکیبی به میزان 28/0 ± 51/4،P˂0/005 ، در تمرین  تناوبی به میزان 14/0 ± 32/2، P˂0/004 در مقایسه با گروه کنترل با مقادیر002/0 ±034/ 0 ، P˂0/316 مشاهده شد. در مقایسه بین گروهی با آزمون تحلیل کوواریانس تغییرات بین گروهی برای پروتیین واکنشگرC ، 15/0 ± 38/1، P˂0/001 و برای گالکتین-3 به میزان 11/0 ± 05/1 ، P˂0/001 بود.

نتیجه گیری:

 احتمال می رود تمرینات ترکیبی و تمرین  تناوبی بر کاهش مقادیر سرمی پروتیین واکنشگرC   و گالکتین-3 بیماران قلبی عروقی موثر باشند، و باعث کاهش بیشتر مقادیر این دو شاخص التهابی(که مقادیر بالای آنها نشانه بیماری های قلبی عروقی است) می شود. در نتیجه با توجه به نتایج حاص، احتمال می رود تمرین ترکیبی در کاهش فاکتورهای خطر بیماری قلبی موثر تر از تمرینی تناوبی باشد. و بتوان آن را برای بهبود وضعیت سلامتی بیماران قلبی تجویز کرد.