بررسی رویکردهای نظری نوردرمانی در فضاهای درمانی

به طورکلی، طراحی ساختمان بیمارستان به عنوان یک کار پیچیده در ابعاد عملکردی پذیرفته شده است. این مقاله تاثیر نور روز را در طراحی فضاهای درمانی برای ایجاد محیط درمانی کارآمد بررسی می کند. هدف این مقاله آشنا کردن برنامه ریزان فضاهای درمانی نسبت به نقش تعیین کننده نور روز و چالش های مربوط به آن است.

به منظور تجسم الگوهای فکری، ساختاری و پویایی پیشینه های کتاب شناختی در این حوزه تحقیقاتی، 121 پژوهش مرتبط به موضوع از بین مقالات پایگاه های معتبر اطلاعات علمی بررسی شدند.

یافته ها:

 تحقیقات به 4 طبقه اصلی تقسیم شد؛ گروه اول تحقیقاتی که تمرکز خود را بر نقش نور طبیعی در بهبود عملکرد ساختمان (تامین کیفیت محیط داخلی و کاهش مصرف انرژی) قرار داده اند. تحقیقات گروه دوم بر نقش نور طبیعی در بهبود سلامت بیماران (سلامت روانی-ذهنی و جسمانی) تمرکز دارند. گروه سوم نقش نور طبیعی را در بهبود کارایی کادر درمان و گروه چهارم نقش نور طبیعی را در بهبود آلودگی های محیطی مدنظر قرار داده اند.

بررسی متون نشان می دهد افزایش دسترسی به نور روز در فضاهای درمانی، با کاهش مصرف انرژی، بهبود کارایی ارایه مراقبت های بهداشتی و کوتاه کردن مدت بستری بیمار همراه است. بهینه سازی فضاهای درمانی بر این اساس علاوه بر اینکه موجب رضایتمندی کاربران می شود، به طور قابل توجهی هزینه های مراقبت های بهداشتی را کاهش می دهد و تاثیرات مثبتی بر پایداری اقتصادی این فضاها دارد.