پاسخ شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به مصرف دوزهای متفاوت سیر متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز

آسیب اکسایشی لیپیدی واکنشی است که مستلزم حمله بنیان های آزاد به اسیدهای چرب غیر اشباع با پیوندهای چندگانه است. سیر با برخورداری از آثار ضد اکسایشی می تواند ضمن مقابله با آثار نامطلوب فشار اکسایشی ناشی از بیماری ها، سبب کاهش شاخص آسیب های غشای سلولی شود. هدف پژوهش حاضر، پاسخ شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به مصرف طولانی مدت سیر متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز بود.

مطالعه حاضر از نوع تجربی و جامعه آن دانشجویان پسر غیر فعال دانشگاه آزاد اهر با دامنه سنی 23-19 است که تعداد 26 نفر براساس پیشینه تحقیقات انتخاب و به صورت  تصادفی در سه گروه دارونما، مکمل قرص سیر در دو دوز 500 و 1000 میلی گرمی در روز توزیع شدند. نمونه های خونی اول و دوم در حالت پایه و پس از فعالیت ورزشی وامانده ساز و نمونه های سوم و چهارم پس از 8 هفته مکمل سازی و در همان شرایط به منظور سنجش شاخص پراکسیداسیون لیپیدی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (0/05<p) استفاده شد.

یافته ها:

 یافته های پژوهش نشان داد یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز، سبب افزایش معنادار آسیب لیپیدی (0/05<p) می شود. به علاوه، مکمل سازی دراز مدت قرص سیر با مقادیر 500 و 1000 میلی گرمی در روز، سبب کاهش آسیب  لیپیدی حالت پایه و پس از فعالیت ورزشی وامانده ساز می شود. همچنین، مصرف 1000 میلی گرم قرص سیر نسبت به 500 میلی گرمی، تاثیر بیشتری دارد (0/05<p).

نتیجه گیری: 

بنابراین، با احتیاط می توان پیشنهاد کرد که برای جلوگیری از بروز فشار اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی شدید، از مکمل سازی دراز مدت سیر (به ویژه با دوز بالا) استفاده کنند.