بررسی اثر نانوسلنیوم بر استرس اکسیداتیو در بیضه موش صحرایی بالغ تیمار شده با کلرید کادمیوم

با افزایش سن تغییرات دژنراتیوی در بافت بیضه به همراه کاهش در کیفیت اسپرم دیده می شود. از جمله عواملی که اثر سمی روی کیفیت اسپرم دارد، افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن توسط کلریدکادمیوم است که میزان کم آنها برای اسپرم ضروری است تا توانایی باروری را کسب کند. نانوسلنیوم به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی قادر است رادیکال های آزاد را خنثی کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نانوسلنیوم بر وضعیت اکسیداتیو در ناباروری القا شده توسط کادمیوم کلرید در موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار انجام شد.

در این مطالعه تجربی، تعداد 48 سر موش نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 8 گروه کنترل سالم، تجربی سالم دریافت کننده نانوسلنیوم (0/05، 0/1 و 0/2 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، کنترل نابارور دریافت کننده کلرید کادمیوم، تجربی نابارور دریافت کننده کلرید کادمیوم + نانوسلنیوم (0/05، 0/1 و 0/2 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. مدت تیمار 30 روز بود. در پایان زمان تیمار، حیوانات بیهوش شده، بافت بیضه رت ها سریعا خارج شد. بیضه ها هموژن شده و بررسی بررسی میزان MDA و فعالیت آنزیم های SOD، CAT و GPX روی آن انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون واریانس دو طرفه آنالیز شد.

یافته ها:

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان MDA درگروه تیمار شده با کادمیوم کلرید نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری افزایش یافت    (0/34 ± 3/88) (0/05<p). همچنین نتایج نشان داد که میزان قدرت آنتی اکسیدانی بافت بیضه در گروه تیمار شده با کادمیوم کلرید نسبت به گروه کنترل سالم به طور معنا داری کاهش یافت (0/05<p). همچنین تیمار نانوسلنیوم در حیوانات نابارور در دوزهای 0/1 و 0/2 میلی گرم بر کیلوگرم سبب بهبود میزان پارامترهای استرس اکسیداتیو در مقایسه با گروه کنترل نابارور شده است.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد نانوسلنیوم به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی قادر است اثرات مخرب کادمیوم کلرید را بر پراکسیداسیون لیپید و قدرت آنتی اکسیدانی بافت بیضه مهار کند.