واکاوی مفهوم معنویت در تاب آوری با استفاده از آموزه های حضرت علی علیه السلام به منظور ارائه استلزامات تربیتی در نظام آموزش و پرورش

تاب آوری دستیابی به تعادل از سطوح اولیه تا بالاترین سطوح زندگی در شرایط تهدید کننده است و توفیق و نتایج مطلوب در زندگی را فراهم می کند. تاب آوری می تواند به عنوان یک ساز و کار دفاعی در نظر گرفته شود که افراد را به پایداری در مواجهه با سختی ها و بهبود سلامت روان، توانمند سازد. همچنین وقتی از تاب آوری، بحث می گردد، معنویت وجودی افراد نیز یکی از شاخصه های مهم شناخت تاب آوری می باشد. همچنین برخورداری از معنویت بالا به عنوان برترین حامی تاب آوری می باشد و می تواند فرد را در برابر مسایل و مشکلات پیش رو پیروز گرداند. هدف این پژوهش واکاوی مفهوم معنویت در تاب آوری بر اساس آموزه های امام علی علیه السلام به منظور ارایه استلزامات تربیتی در نظام آموزش و پرورش می باشد. در پژوهش حاضر، کتاب نهج البلاغه به عنوان یکی از منابع مهم معنوی در جهان اسلام مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوا بر مبنای نظام مقوله بندی قیاسی بوده است. یافته های پژوهش در سه گام کدگذاری شده است. هر یک از راه های معنویت از دیدگاه نهج البلاغه و آموزه های حضرت علی علیه السلام در چهار مولفه اصلی ارتباط با خدا، ارتباط با خود، ارتباط با خلقت و ارتباط با خلق و مولفه های فرعی تقسیم بندی شده است. این پژوهش در جستجوی آن است که با رعایت استلزامات تربیتی، پرورش تاب آوری با تکیه بر آموزه های نهج البلاغه در نظام آموزش و پرورش کشور توسعه و گسترش یابد.