مطالعه شواهد پسروی جهانی سطح آب دریا در رسوبات میوسن میانی منطقه زنجان
مطالعه تاثیر پسروی جهانی آب دریا بر نهشته های میوسن میانی (بخش انتهایی سازند قم و ابتدای سازند قرمز بالایی)، در دو برش چینه شناسی محدوده زنجان صورت گرفت. بررسی های سنگشناسی نشان میدهد توالی های سنگی در این محدوده سنی به تدریج از یک سیستم کربناته به تخریبی (ماسه سنگ و کنگلومرا) و در برخی نواحی به توالی های تبخیری تبدیل شده است که این موضوع در مطالعات ریزرخساره ها نیز مشاهده شدنی است؛ به طوری که در این محدوده سنی، رخساره های پلاژیک وکستون/پکستون به تدریج به بایوکلاست پلاژیک وکستون/پکستون با ذرات ماسه و درنهایت به ماسه سنگ قارهای تبدیل میشود. در پی این موضوع در برخی از نقاط، حوضه های بستهای تشکیل شد که وجود توالی های تبخیری شاهدی بر این موضوع است. این تغییر در سنگشناسی و رخساره ها بیانگر عقب نشینی خط ساحلی در این زمان است و با نمودار نوسانات جهانی سطح آب مطابقت دارد. نوسانات ایزوتوپ اکسیژن در مقیاس جهانی در این محدوده، بیانگر گسترش یخچال ها در مقیاس وسیع است که می تواند مهم ترین دلیل کاهش جهانی سطح آب دریا باشد. بر این اساس، توالیهای میوسن میانی در محدوده زنجان، تحت تاثیر پسروی جهانی قرار گرفته است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.