اثر پرایمینگ و تاریخ کاشت بر برخی ویژگی های مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد قند در چغندر قند (Beta vulgaris L.)

به منظور بررسی تاثیر زمان کاشت و نوع پرایمینگ بذر بر برخی خصوصیات مورفولوژیک، عملکرد قند و اجزای عملکرد قند در چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 1399 در مزرعه کشاورزی واقع در شهرستان مهاباد اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار بود. سه زمان کاشت (15 اسفند، 15 فروردین و 15اردیبهشت) در کرت های اصلی و نوع پرایمینگ (اسید سالیسیلیک، هیدروپرایمینگ، کیتوسان و شاهد (عدم پرایمینگ)) در کرت های فرعی قرار گرفتند. صفات رنگیزه های فتوسنتزی، محتوی آب نسبی برگ، درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند خالص اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد بالاترین محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کارتنویید به زمان کاشت 15 اسفند اختصاص یافت، همچنین پرایمینگ با اسید سالیسیلیک و هیدروپرایمینگ بالاترین محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کارتنویید را به خود اختصاص دادند. بالاترین محتوی آب نسبی برگ (50/75 درصد) و عملکرد ریشه (1/60 تن در هکتار)، عیار قند (49/19)، درصد قند خالص (02/15)، عملکرد قند خالص (91/10 تن در هکتار) و عملکرد قند ناخالص (31/8 تن در هکتار) به زمان کاشت 15 فروردین و پرایمینگ با اسید سالیسیک اختصاص داشت. نتایج همچنین نشان داد که پرایمینگ با اسید سالیسیلیک و هیدروپرایمینگ در کلیه زمان های کاشت عملکرد قند خالص را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داده و اثر نامناسب تاخیر در زمان کاشت را بر عملکرد قند خالص تعدیل نمود.