ارزیابی شاخص های جوانه زنی و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز چهار گونه چمن گرمسیری در واکنش به تنش های خشکی و شوری

پایداری فضاهای سبز به ویژه در مناطق خشک و گرمسیری با محدودیت منابع آبی، ایجاب می کند که از گیاهان مناسب و سازگار با شرایط اقلیمی این مناطق استفاده شود. بنابراین، مطالعه در خصوص گونه های متحمل به تنش شوری و خشکی جهت احداث فضاهای سبز با رویکرد استفاده بهینه از منابع آب و افزایش بهره وری آن، مطالعه در خصوص گیاهان متحمل به تنش خشکی و شوری حایز اهمیت است. این آزمایش به منظور بررسی اثرات تنش شوری و خشکی بر جوانه زنی چهار گونه چمن انجام شد. به منظور بررسی اثرات تنش خشکی (صفر، 2-، 4-، 8- و 16- بار) و شوری (صفر، 2، 4، 8 و 16 دسی زیمنس بر متر) بر چهار گونه چمن گرمسیری (Buchloe dactyloides، Cynodon dactylon، Zoysia  japonica و Paspalum vaginatom) دو آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار، در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهان باغی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان در سال 1399 طراحی و انجام شد. نتایج نشان داد که در شرایط بدون تنش و تنش متوسط شوری و خشکی بین چهار گونه چمن گرمسیری مورد بررسی تفاوتی از نظر ویژگی های بررسی شده وجود نداشت، در صورتی که در تنش های شدید شوری و خشکی گونه P. vaginatom نسبت به سه گونه دیگر برتری داشت. به گونه ای که بیشترین سرعت جوانه زنی با میانگین 8/3 و 6/4 عدد در روز در شدیدترین سطح خشکی و شوری مربوط به گونه P. vaginatom بود. همچنین در تنش شوری و خشکی شدید گونه B. dactyloides کمترین درصد وسرعت جوانه زنی، کمترین رشد ریشه چه و ساقه چه را دارا بود. بررسی میزان فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در بین گونه های مختلف و تنش شوری و خشکی، نشان داد که بیشترین فعالیت این آنزیم در تمامی گونه ها در سطح شاهد (بدون اعمال تنش) مشاهده شد. فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز در گونه B. dactyloides در تمامی سطوح نسبت به سایر گونه ها کمتر بود. همچنین در سطوح شدید تنش گونه یP. vaginatum  فعالیت بالاتری از آنزیم آلفاآمیلاز را نشان داد. بنابراین شانس بیشتری جهت استقرار گیاه و شروع بهره برداری از امکانات محیط در شرایط تنش خشکی و شوری به آن خواهد بخشید.