واکاوی مفهوم واژه «عجب» در قرآن کریم با رویکردی انتقادی

وجوه مختلف معنایی واژگان قرآن گاه معنای مختلفی ارایه می‏دهند. گاه نیز تغییری در معنای کلی آیات قرآن ایجاد نمی‏کنند؛ اما فهم ظرایف معانی قرآن را دشوار می‏کنند و نقاط ضعفی در فهم معنا را آشکار می‏کنند. یکی از موادی که وجوه معنایی متفاوت آن گاه ترجمه و تفسیری دور از ذهن ایجاد کرده، ماده «ع‏ج‏ب» است که در آیات متعددی از قرآن دیده می شود. بیش تر مفسران و مترجمان عربی و فارسی آن را در کاربردهای قرآنی به «شگفتی» و مترادف‏های آن معنا کرده اند. شمار اندکی از مفسران نیز کوشیده اند با تفکیک میان کاربردهای مختلف، برخی از موارد کاربرد این ماده را به مفهوم «خوشایندی» و مانند آن معنا کنند. این درک اخیر معمولا در میان مترجمان قرآن به زبان های اروپایی بیش تر دیده می شود. نبود قاعده‏ای مشخص برای تمییز معنای این ماده در هییت‏های گوناگون آن موجب تشتت آراء شده است. مطالعه حاضر به واکاوی معنای مشتقات ماده ع‏ج‏ب اختصاص دارد و بنا ست که در آن با روشی توصیفی  تحلیلی، این ماده را بررسی لغوی و صرفی کنیم و با مرور آراء مفسران درباره آیات حاوی این ماده معنای صحیح آن را در هر موضع کاربردش تبیین کنیم. دستاورد این مطالعه بنا ست سنجش این قاعده باشد: ماده ع‏ج‏ب در تمام ابواب ثلاثی مجرد تنها به معنای شگفتی است؛ اما در باب إفعال از ثلاثی مزید به هردو معنای خوشایندی و ناخوشایندی محتمل است که به طبع با توجه به سیاق آیه، معنای صحیح استخراج می‏شود.