تبلور حقیقت حسینی در شعر جواهری

در طول تاریخ اسلام، عاشورا همواره به عنوانی حقیقتی زنده، جاوید و الهام بخش آزادگان جهان... بوده است ادیبان و شاعران بسیاری در مدح و سوگ آن امام همام شعر سروده‌اند. در بین اشعار و مراثی حسینی عینیه جواهری از زمره اشعار ممتاز در ادبیات عربی و دارای اهمیت ادبی و فکری خاصی می‌باشد. این نوشتار با شیوه توصیفی-تحلیلی و بررسی کتابخانه‌ای در پی پاسخ به این پرسش بنیادین است که جواهری به عنوان یک ادیب دگراندیش و نوپرداز با نگاهی نقادانه و گاهی بدبینانه؛ عاشورا را چگونه درک و در قاب تصویر بیان می کند؟ جواهری با همان نگاه نقادانه خود ابتدا بحث تحریف عاشورا را می پروراند، او سه عامل تحریف قیام حسینی را مطرح می‌کند: 1. نقش مرثیه سرایان و گذر زمان 2. برنامه‌های سیاستمدارنی " همان کسانی که که به امام حسین علیه السلام ظلم کردند" و او را این گونه مطرح کرده‌اند تا از آن بهره ببرند.3. به این خاطر که انسان اندوهگین، شیفته هر انسان غمزده و دردمند است. او بعد از طرح این احتمالات در واقع به این عوامل انتقاد می‌کند. جواهری در ابتدا باوری کودکانه و معصوم به عاشورا دارد اما در پی فشار جریان‌های اجتماعی و سیاسی بدبینی بر اندیشه او حاکم می‌گردد و به عاشورا شک می‌کند و تمام وجود او را شک فرا می‌گیرد تا اینکه راه حقیقت حسینی بر او متجلی و توسط ابا عبدالله الحسین علیه السلام طریق هدایت را در می‌یابد تا جایی که می‌گوید: آمنت بالحسین علیه السلام.