بررسی اندیشه های سیاسی شعرای عصر مشروطه با تاکید بر اشعار سیاسی ادیب الممالک فراهانی، وحید دستگردی و ملک الشعرای بهار

در بحبوحه انقلاب مشروطه ترویج اندیشه هایی همچون آزادی، ظلم ستیزی، توجه به حقوق مردم، پاسخگویی مسیولین و تاسیس مجلس از مهمترین خواسته های طیف های مختلف جامعه تلقی می گردید. در این میان، شعرای عهد مشروطه با ادبیات سیاسی خود، به یکی از مهمترین آبشخورهای تهییج مردم، بیداری و تظلم خواهی آنان مبدل گردیدند. نویسندگان در این مقاله تلاش کرده تا با بهره گیری ازروش تحلیلی توصیفی اندیشه های سیاسی اشعار ادیب الممالک فراهانی، وحید دستگردی و ملک الشعرای بهار را بررسی و تحلیل نمایند. فرضیه ای که نویسندگان به بوته آزمایش گذارده اند تاکیدی است بر این مسیله که نخست؛ مهم ترین مولفه های سیاسی شعر وحید وطن دوستی است. دوم؛ مهم ترین مولفه های سیاسی شعر بهار انتقاد از وضع کلی اجتماع است و نهایتا اینکه مهم ترین مولفه های سیاسی شعر ادیب پند و اندرز به حاکمان همراه با انتقاد است. یافته های مقاله نشان می دهد کانون اندیشه های سیاسی این سه شاعر حول هفت محور وطن، وحدت، مشروطیت و مجلس، استبداد ستیزی، نفی استعمار، آزادی و عدالت می چرخد.