بررسی علل ازکارافتادگی کارکنان پلیس راهور به دنبال تروماهای ناشی از حوادث ترافیکی استان تهران؛ یک مطالعه مقطعی

پرسنل نیروهای مسلح، ازجمله افراد در معرض آسیب ناشی از حوادث ترافیکی هستند که این حوادث می تواند تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بر سلامت جسمی و روانی بلندمدت پرسنل داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین علل ازکارافتادگی کارکنان راهور ناجا به دنبال تروماهای ناشی از حوادث ترافیکی استان تهران بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه از نوع مقطعی است. جامعه آماری این مطالعه شامل 404 پرونده پرسنل راهور ناجا بود که از ابتدای سال 1395 تا آبان ماه سال 1400، ازکارافتادگی ایشان توسط نهاد پلیس راهنمایی و رانندگی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ تایید و ثبت شده بود. سپس علل از کارافتادگی افراد آسیب دیده از لحاظ بعد جسمانی مورد بررسی قرار گرفت. برای توصیف مشخصات جمعیتی از آمار استنباطی و برای بررسی ارتباط متغیرها از آزمون لجستیک رگرسیون به سبک ورود (Enter) در سطح معناداری5 0/0 استفاده شد. در این پژوهش داده ها با کمک نرم افزار SPSS 26 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها:

 در جمع بندی یافته های دموگرافیک از 404 نفر کارکنان راهور ناجا مورد مطالعه 401 نفر مرد و 3 نفر زن با میانگین سنی 7/88±36/05 سال بودند. بیشترین نوع آسیب دیدگی جسمانی که باعث ازکارافتادگی شده بود، مربوط به آسیب دیدگی اسکلتی عضلانی اندام فوقانی (35/9 درصد) و کمترین نوع آسیب دیدگی مربوط به آسیب به ریه (0/2 درصد) بود. شایع ترین آسیب اسکلتی عضلانی اندام فوقانی در دست ها (66/39 درصد) و در اندام تحتانی در قسمت ساق پا (37/12 درصد) اتفاق افتاده بود. همچنین با افزایش سابقه خدمتی و سن کارکنان راهور ناجا، تعداد افراد آسیب دیده کمتر شد.

نتیجه گیری: 

بیش ترین نوع آسیب دیدگی جسمانی و از کارافتادگی کارکنان راهور ناجا مربوط به آسیب دیدگی اسکلتی عضلانی در اندام های فوقانی و تحتانی است، بنابراین با درنظرگرفتن وسیله ای حفاظتی برای این نواحی، می توان شاهد کاهش این نوع آسیب دیدگی ها باشیم.