چالش های استفاده از ادله بیومتریک در تشخیص هویت

با توجه به اهمیت احراز هویت مجرمان در کشف جرم، بکارگیری صحیح ادله بیومتریک در این امر، جایگاه ویژه ای دارد. هدف از این پژوهش بررسی چالش های استفاده از ادله بیومتریک در تشخیص هویت بود.

ابزار و روش ها:

 پژوهش حاضر از نظر نوع و روش توصیفی-پیمایشی و از نظر هدف و ماهیت، کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، اسنادی-پیمایشی است که در سال 1399 انجام شد. کارآگاهان و افسران پلیس آگاهی استان گیلان با سابقه خدمتی حداقل 5 سال کار اجرایی، نمونه مورد مطالعه در این تحقیق بودند. از پرسش نامه محقق ساخته به عنوان ابزار تحقیق استفاده شد. روایی پرسش نامه توسط صاحب نظران تایید شد و پایایی پرسش نامه نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، 0/951 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل واریانس یک طرفه با نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 3 استفاده شد.

یافته ها:

 در این پژوهش 84 نفر از کاراگاهان و افسران پلیس آگاهی استان گیلان (14 زن و 70 مرد) شرکت کرده بودند که تحصیلات 23 نفر از ایشان دیپلم، 19 نفر فوق دیپلم، 38 نفر لیسانس و 4 نفر فوق لیسانس بود. میزان تاثیر و مقدار تی متغیر تامین منابع مالی سازمانی به ترتیب برابر با 0/817 و 12/78، تامین نیروی انسانی متخصص به ترتیب برابر با 0/658 و 9/24 و همچنین آموزش نیروی انسانی به ترتیب برابر با 0/508 و 6/27 در بکارگیری ادله بیومتریک در تشخیص هویت به دست آمد. ضریب همبستگی اسپیرمن به منظور بررسی رابطه بکارگیری ادله بیومتریک با آموزش منابع انسانی برابر 0/482، با تخصیص منابع مالی برابر با 0/353 و با کمبود منابع انسانی برابر با 0/519 به دست آمد (0/001>p). نتایج تحقیق نشان داد که متغیر آموزش منابع انسانی با میانگین رتبه ای 1/35، تخصیص منابع انسانی با میانگین رتبه ای 2/46 و کمبود منابع انسانی با میانگین رتبه ای 2/19، در بکارگیری ادله بیومتریک موثر بودند.

نتیجه گیری: 

بررسی ها بیانگر موثر بودن هر سه متغیر مستقل چالش های تامین منابع مالی سازمانی، تامین نیروی انسانی متخصص و آموزش نیروی انسانی بر متغیر بکارگیری ادله بیومتریک است.