مقایسه اثربخشی مداخله های حضوری و مجازی مبتنی بر نظریه پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی نوجوانان در دوران پسا کرونا

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخله های حضوری و مجازی مبتنی بر نظریه پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی نوجوانان در دوران پسا کرونا انجام شد. این پژوهش آزمایشی و به سبب وجود گروه های آزمایش (حضوری و مجازی) و گروه گواه از طرح پیش آزمون - پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر اراک در سال تحصیلی 1401-1400 بود. نمونه آماری شامل 60 شرکت کننده مقطع متوسطه اول بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای سه مرحله ای از جامعه موردنظر انتخاب شد و در سه گروه (گروه های آزمایش حضوری و مجازی و گروه کنترل) جایابی شدند. سپس اعضای گروه های آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده های موردنیاز برای این پژوهش به وسیله پرسش نامه مقیاس تنهایی دانشگاه کالیفرنیا (راسل، 1996) جمع آوری گردید. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که مداخله های حضوری مبتنی بر نظریه پذیرش و تعهد در احساس تنهایی نوجوانان در پسا کرونا موثر است و همین طور مداخله های مجازی مبتنی بر نظریه پذیرش و تعهد در احساس تنهایی نوجوانان در پسا کرونا موثر است و بین اثربخشی مداخله های حضوری و مجازی مبتنی بر نظریه پذیرش و تعهد در احساس تنهایی نوجوانان در پسا کرونا تفاوت معناداری وجود دارد.