پیدایش جدید مولکولی در تولید بیوفیلم و مکانیسم مقاومت به کارباپنم در جدایه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا

  سودوموناس آیروژینوزا مقاوم به کارباپنم (CRPA) یکی از مهم ترین علل عفونت های شدید و پایدار است. مشارکت مکانیسم های مختلف مقاومت به کارباپنم ها و تشکیل بیوفیلم در میان مجموعه ای از جدایه های حساس و غیر حساس به ایمی پنم سودوموناس آیروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت.

  در این مطالعه مقطعی، در مجموع 117 جدایه سودوموناس آیروژینورا جمع آوری شد. حساسیت جدایه ها به انواع ترکیبات ضد میکروبی با روش دیسک دیفیوژن ارزیابی شد. برای شناسایی تولید کنندگان آلژینات از روش کاربازول استفاده شد. مالتی پلکس PCR برای تشخیص ژن های مقاومت و بیوفیلم انجام شد. سطح بیان mRNA افلاکس پمپ ها با روش های فنوتیپی و ژنوتیپی (Real-time PCR کمی) ارزیابی شد.

  بیشترین میزان مقاومت مربوط به سفتازیدیم، کلرامفنیکل، سفتریاکسون، تتراسایکلین و لووفلوکساسین بود. فنوتیپ MDR در 8/4% سویه ها مشاهده شد. فراوانی مقاومت به کارباپنم نیز 24/7% بود. تست کاربازول در 53/8% مثبت بود. به طور کلی 62/4% از جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم بودند که 28/8% آن ها به کارباپنم مقاوم بودند. توزیع ژن algD و algU به ترتیب 41/8% و 26/5% بود. فراوانی ژن های کدگذاری شده باMBL  به شرح زیر بود: bla IMP (62/1%)، bla VIM (31/0%)، bla NDM (6/8%). سطوح نسبی mRNA، MexX، MexC، MexB و MexA در سویه های  CRPAبا افلاکس پمپ فعال به ترتیب 81/8%، 63/6%، 54/4%، 36/4% بود. 

نتیجه گیری:

  وجود مکانیسم های مختلف مقاوم در سودوموناس آیروژینوزا می تواند باعث ایجاد مقاومت متقاطع آنتی بیوتیکی شده، منجر به ظهور سویه های مقاوم شود و درمان را دشوار کند. تولید بیوفیلم ارتباط مستقیمی با مقاومت آنتی بیوتیکی دارد. پمپ های افلاکس به طور فعال در سویه های مقاوم به کارباپنم بیان می شوند.