تاثیر سه نوع تمرین مقاومتی، هوازی، ترکیبی بر سطوح سرمی فاکتور متمایزکننده رشد (GDF-15) مردان سالمند فعال

فاکتور متمایزکننده رشد (GDF-15) به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده عوارض جانبی در بیماران به‌ویژه در انفارکتوس میوکارد و آنژین مزمن و نیز به‌عنوان بیومارکر در حال ظهور برای بیماری تحت بالینی اولیه و پیش‌آگهی برای حوادث قلبی عروقی و مرگ و میر شناخته شده است. در نتیجه GDF-15 به‌عنوان پیش‌گویی‌کننده برای انواع بیماری‌های قلبی عروقی مانند نارسایی قلبی، تحت تاثیر تمرین و فعالیت ورزشی قرار می‌گیرند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی، هوازی، ترکیبی بر سطوح سرمی GDF-15 مردان سالمند فعال بود.

 در این مطالعه تعداد آزمودنی 36 نفر به‌صورت تصادفی هدفمند در سه گروه 12 نفری (1- تمرین مقاومتی، 2- تمرین هوازی و 3- تمرین ترکیبی) مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان GDF-15 سرمی آزمودنی‌ها با استفاده از روش الایزای ساندویچی توسط کیت‌های مخصوص مطابق با روش درج شده در بروشور کیت ارزیابی و ثبت شد. سپس آزمودنی‌ها به مدت 8 هفته به اجرای پروتکل‌های تمرینی مربوطه پرداختند پس از اتمام تمرینات داده‌های پس آزمون مشابه با شرایط پیش آزمون ارزیابی و ثبت شد. اطلاعات حاصل توسط آزمون t همبسته و آزمون تعقیبی شفه جهت بررسی تغییرات بین گروه‌ها استفاده و در محیط SPSS تحلیل گردید

نتایج نشان داد پس از اعمال تمرینات هوازی میزان GDF-15 سرمی به میزان 4/6% افزایش معنی‌داری دارد. لیکن پس از تمرینات مقاومتی 05/18% کاهش داشته و پس از تمرینات ترکیبی بدون تغییر معنی‌دار بود.

 نتایج تحقیق حاضر ضمن تایید ضمنی یافته‌های تحقیقات قبلی، نشان می‌دهد که بر خلاف تصور عمومی جامعه مبنی‌بر تاثیر مثبت اجرای تمرینات هوازی در بهبود فاکتورهای قلبی، حداقل در خصوص فاکتور GDF-15، این اجرای تمرینات مقاومتی است که تاثیر مثبت معنی‌دار داشته و بهبود فاکتورهای خطر به‌ویژه کاهش سطوح سرمیGDF-15 را موجب خواهد شد.