ارتباط سنجی لوکوس ica و تایپ های مختلف SCCmec در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین: یک مطالعه توصیفی- تحلیلی

در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس اوریوس، کاست ica نقش مهمی در تشکیل بیوفیلم دارد. با این حال، عملکرد آن در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس اوریوس حامل لوکوس‌های SCCmec و مقاوم به دارو به روشنی مشخص نیست. هدف از این مطالعه، ارتباط‌سنجی لوکوس‌ ica و تایپ‌های مختلف SCCmec در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی‌سیلین می‌باشد.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، با استفاده از آزمون‌های بیوشیمیایی، 89 ایزوله استافیلوکوکوس اوریوس از نمونه‌های بالینی مختلف جدا شد. الگوی مقاومت به آنتی‌بیوتیک و سویه‌های MRSA با روش انتشار از دیسک شناسایی گردید. لوکوس‌های SCCmec و ica با استفاده از روش PCR بررسی شدند.

89 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اوریوس، 41 سویه MRSA شناسایی گردید. همچنین، فراوانی ژن‌های SCCmecI، SCCmecII، SCCmecIII، SCCmecIV و SCCmecV به‌ترتیب 9/21%، 8/26%، 7/31%، 1/17% و 4/41% بود. به‌علاوه، icaA، icaB، icaC و icaD به‌ترتیب از 29 ایزوله (58/32%)، 11 ایزوله (35/12%)، 17 ایزوله (10/19%) و 22 ایزوله (71/24%) جدا شد. همچنین، فراوانی کاست SCCmec در سویه‌های حامل لوکوس ica به‌صورت معنی‌داری بیشتر از سویه‌های فاقد لوکوس ica بود (05/0≥P).

 ژن‌های کاست ica نقش مهمی در در افزایش فراوانی سویه‌های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی‌سیلین و پراکنش کاست‌های SCCmec  در سویه‌های MRSA دارد.