تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت قلب در موش های صحرایی نر مواجهه یافته با دیازینون

دیازینون یک حشره کش ارگانوفسفره است که سبب استرس اکسیداتیو می شود. با این حال فعالیت بدنی وضعیت آنتی اکسیدانی قلب را بهبود می بخشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص های استرس اکسیداتو بافت قلب در موش های صحرایی نر مواجهه یافته با دیازینون بود.

روش تحقیق: 

در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر از نژاد اسپراگ-داولی با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و میانگین سنی 8 هفته به صورت تصادفی در 3 گروه 8 تایی شامل 1) کنترل (C)، 2) دیازینون (D) 3) تمرین تناوبی شدید و دیازینون (HD) تقسیم شدند. گروه 2 و 3 به مدت 8 هفته برای 5 روز در هفته mg/kg5/1 دیازینون را به صورت درون صفاقی دریافت کردند. تمرین تناوبی شدید با شدت 85% تا 110% VO2max و سرعت m/min 15-45 به مدت 8 هفته انجام شد. پس از 8 هفته سطوح مالون دی الدیید (MDA) و بیان ژن های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز CAT در بافت قلبی اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون شاپیرو-ویلک، آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. همچنین (0/05≥P) به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 دیازینون اثر معناداری بر افزایش MDA (0/001=P) و کاهش  SOD و CAT (0/001=P) در بافت قلب داشت. با این وجود تمرین تناوبی شدید منجر به کاهش MDA (0/001=P) و افزایش شاخص های آنتی اکسیدانی SOD (0/001=P) و CAT (0/01=P) در بافت قلب موش های صحرایی در معرض دیازینون شد.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد تمرین های منظم تناوبی شدید می تواند با کاهش شاخص های استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت های آنتی اکسیدانی در بافت قلب، اثرات محافظتی در برابر آسیب بافت قلبی ناشی از مسمومیت با دیازینون داشته باشد.