اثر یک دوره تمرین هوازی بر بیان ژن هایSirt-1 و PGC-1α در بطن چپ رت های مبتلا به دیابت نوع2

تمرین هوازی منظم با حجم مناسب بیان ژن را در بطن چپ بیماران دیابتی بهبود می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر بیان ژن های Sirt-1 و PGC-1α در بطن چپ رت های مبتلا به دیابت نوع2 بود.

در پژوهش تجربی حاضر، 18 سر موش آزمایشگاهی نر دیابتی به سه گروه 6 تایی تقسیم شدند; کنترل سالم (NC)، کنترل دیابتی(DC) ، تمرین هوازی (ET). دیابت به همه گروه ها جز کنترل سالم با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) پس از 12 ساعت ناشتایی شبانه القاء شد. گلوکز توسط روش گلوکز اکسیداز، انسولین با الایزا و شاخص مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. تعیین بیان ژن های Sirt-1 وPGC-1α با PCR Real time- و مقایسه گروه ها با آزمون (One way anova) در سطح آلفای 05/0 انجام شد.

بیان ژن های Sirt-1 و PGC-1α در گروه تمرین نسبت به کنترل دیابتی به ترتیب (001/0P=) و (02/0P=) افزایش معناداری داشتند. شاخص گلوکز و مقاومت به انسولین در گروه تمرین کاهش داشتند.

تمرین هوازی با تنظیم بیان ژن های Sirt-1و PGC-1α در بطن چپ رت های دیابتی، احتمالا می تواند بیوژنز میتوکندری را بهبود دهد.