تحلیلی بر دو اثر با موضوعی همسان از گوستاو کلیمت و اگن شیله با تاکید بر مفاهیم نمادین رنگ ها

زندگی بشر آکنده از نماد است. در عرصه هنر رنگ ها از دیرباز معنایی نمادین داشته است. در اواخر قرن نوزدهم، نهضت نمادگرایی با بیانیه نمادگرایان در فرانسه آغاز گردید و نقاشی ایده ها به وسیله آلبرت اوربر در پیوند با هنرهای تجسمی تعریف شد. گوستاو کلیمت، از نقاشان سبک سمبولیسم بود. وی کوشید همانند شاعری پراحساس، مفاهیم کلی و انتزاعی مانند زندگی، مرگ، موسیقی، شهوت و حسادت را با خطوط و رنگ های نمادین مجسم کند. اگن شیله -نقاشی با سبک اکسپرسیونیسم- از شاگردان وی بود و از سبک سمبلیستی استادش متاثر بوده است. نگارندگان با روش پژوهش توصیفی تحلیلی و روش اسنادی به گردآوری اطلاعات پرداخته اند تا به پرسش اصلی پژوهش پاسخ دهند. این پژوهش، به بررسی تطبیقی رنگ های نقاشی «بوسه» اثر گوستاو کلیمت و نقاشی «کاردینال و راهبه (مراقبه)» اثر اگن شیله می پردازد که در ارتباط با هدف پژوهش حاضر است. پرسش پژوهش این است که دو نقاشی مذکور از منظر معنای نمادین رنگ ها چه تاثیری بر روی درک احساسی مخاطب می گذارند؟ دستاورد پژوهش نمایانگر آن است که دو اثر هنری با  آنکه  موضوع یکسانی دارند ولی هنرمندان در گزینش رنگ ها به مقصود و احساسات خود توجه کرده اند. با توجه به گزینش رنگ ها، یک اثر حس نگرانی و ترس و اثر دیگر، حس علاقه و عشق را به مخاطب القا می کند.