مقایسه دو نوع فعالیت ورزشی پیلاتس و CXworx بر سطوح آدیپولین و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن

آدیپولین از‌‌ جمله آدیپوسایتوکان‌های ضد‌‌التهابی است که عمدتا در بافت چربی سنتز و ترشح می‌شود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه دو نوع تمرین ورزشی پیلاتس و CX بر سطوح آدیپولین و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن بود.

در این پژوهش نیمه تجربی،‌‌ 30 آزمودنی زن دارای اضافه وزن (محدوده سنی 40-20، BMI، 25-30 کیلوگرم بر مترمربع) در 3 گروه پیلاتس (10 نفر)، CX (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه پیلاتس با شدت 50 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه (8 هفته، 3 جلسه در هفته، به مدت 60 دقیقه) و گروه CX با شدت50 تا80 درصد 1RM (8 هفته، 3 جلسه در هفته، به مدت 30 دقیقه) به تمرین پرداختند. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی انجام ندادند. قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری‌های قد، وزن و شاخص توده بدنی و ضربان قلب آزمودنی‌ها با استفاده از ساعت مچی پولار و نمونه‌های خونی جهت بررسی فاکتورهای بیوشیمایی آدیپولین، انسولین و گلوکز از آزمودنی‌ها گرفته‌شد و به منظور تعیین تفاوت بین گروه‫ها از آزمون آماریMixed ANOVA و برای تعیین اثرات ساده متغیرها از آزمون‌های آماری ‌‌‌‌تی زوجی استفاده گردید.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اجرای 8 هفته تمرینات پیلاتس و CX باعث افزایش سطوح آدیپولین پلاسمایی می شود که از لحاظ آماری معنادار بود (0/05 <p). همچنین، بین دو فعالیت ورزشی پیلاتس و CX با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود داشت (0/05< p)؛ اما بین دو گروه پیلاتس و CX، در هیچ کدام از فاکتورها تفاوت معنادار وجود نداشت. شاخص های وزن، درصد چربی، BMI، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین گروه های پیلاتس وCX ، نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار داشته است (0/05< p).

نتایج نشان داد تمرین‫های ورزشی پیلاتس و CX باعث افزایش معنی‫دار سطوح سرمی آدیپولین و کاهش معنی‫دار شاخص توده بدن، درصد چربی، وزن و مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل می شوند (0/05< p)، ولی بین دو گروه ورزش پیلاتس و CX در این فاکتورها تغییر معنی‫داری مشاهده نشد.