تهیه ذرات فوق ریز لاموتروجین با تکنیک رسوب دهی به روش ضد حلال با اثر نمک

به حداقل رساندن اندازه ذرات دارو یک وسیله موثر برای افزایش انحلال آن و در نتیجه افزایش دسترسی در محیط بیولوژیک می باشد که می تواند با تکنیک های پراکندگی تخصصی بدست آید. این روش منجر به افزایش سطح تماس، پتانسیل افزایش حلالیت اشباع و کاهش فاصله انتشار می شود که همه این موارد موجب افزایش مقدار و سرعت انحلال می گردد. هدف از این کار تحقیقاتی، توسعه سیستم رسوب دهی به روش ضدحلال برای تهیه سوسپانسیون آبی پایدار از ذرات بسیار ریز لاموتروجین به عنوان یک داروی کم محلول در آب می باشد. استفاده از سرعت جریان بالا، باعث افزایش سرعت اختلاط محلول اسید استیکی حاوی لاوموتروجین با آب می گردد. آب حاوی پلیمر یا سورفکتانت بازدارنده بود، در نتیجه محلول با ذرات لاموتروجین با اندازه کمتر از 250 نانومتر تهیه شد. چندین پارامتر تجربی که بر اندازه ذرات تاثیر می گذارد مانند نوع تثبیت کننده، غلظت تثبیت کننده، غلظت نمک (NaCl)، و غلظت دارو به روش طراحی آزمایش تاگوچی بهینه شدند. با استفاده از تجهیزات تجزیه ای مختلف مانند پراش پرتو ایکس (XRD)، پراکندگی نور دینامیکی (DLS) و کالریمتری اسکن تفاضلی (DSC)، تاثیر پارامترهای مختلف بر اندازه ذرات تولید شده بررسی گردید.نتایج نشان داد که بهترین تثبیت کننده PEG (پلی اتیلن گلیکول) با غلظت 4 میلی گرم در میلی لیتر، بهترین غلظت لاموتروجین 10 میلی گرم در میلی لیتر و غلظت NaCl 2 مول در لیتر می باشد، که سوسپانسیون با اندازه کمتر از میکرومتر تولید شد. میانگین اندازه ذرات 5/248 نانومتر و توزیع اندازه ذرات 5/252- 9/243 نانومتر است.