بررسی اثرN-استیل سیستئین و کادمیوم بر ویژگی های هیستوپاتولوژی بافت کبد و بیان برخی از ژن های موثر در تکثیر سلولی

اثرات سمیتی مواجهه با کادمیوم عمدتا ناشی از تولید رادیکال های آزاد اکسیژن، کاهش آنتی اکسیدانت های سلولی و بروز استرس اکسیداتیو است که می تواند منجر به تخریب اجزای سلولی، آسیب به DNA، آپوپتوزیس و در نهایت آسیب های بافتی شود. در این مطالعه به بررسی اثرات محافظتی N-استیل سیستیین، به عنوان یک ماده دارای خواص آنتی اکسیدانتی، در موش های ویستار مواجهه یافته با کادمیوم از طریق بررسی بافت شناسی کبد و سنجش بیان ژن های موثر در آپوپتوزیس و تکثیر سلولی پرداخته شد.

موش های با وزن تقریبی 150-200 گرم در سه تیمار شامل، G1) تیمار شاهد، G2) تیمار دریافت کننده کادمیوم، و G3) تیمار دریافت کننده هم‫زمان کادمیوم و N-استیل سیستیین دسته بندی شدند و به‫مدت چهار هفته از مواد مورد نظر دریافت کردند. سپس نمونه برداری از بافت کبد به‫منظور بررسی هیستوپاتولوژی و بررسی بیان ژن های eif4e و mad1 صورت پذیرفت.

  مواجهه با کادمیوم  باعث ایجاد آسیب های جدی در بافت کبد موش شد که شامل پرخونی رگ مرکزی، افزایش تعداد سلول های التهابی و وجود التهاب در پارانشیم کبد بود، درحالی که استفاده از N-استیل سیستیین موجب کاهش چشمگیر آسیب های مذکور گردید. همچنین، استفاده از N-استیل سیستیین  سبب کاهش چشمگیر بیان ژن‎های eif4e و mad1 به میزان 14/2 و 27/2 برابر شد.

نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که N-استیل سیستیین به عنوان یک ماده آنتی اکسیدانت می تواند نقش مهمی در برابر آسیب های بافتی ناشی از استرس اکسیداتیو و جلوگیری از القای آپوپتوزیس سلولی داشته باشد.