تاثیر قارچ میکوریزا و باکتری باسیلوس به همراه کود آلی بر رشد و جذب عناصر غذایی فلفل دلمه ای (.Capsicum annum L)

تغییرات اقلیمی و استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی و آفت کش ها، اثر تنش های غیرزیستی بر قابلیت بهره وری محصولات کشاورزی را تشدید و اکوسیستم را تخریب کرده است. یکی از راه کارها برای تعدیل این فشارها، کاربرد کودهای آلی، همزیستی مایکوریزی و تلقیح میکروبی است. بنابراین به منظور بررسی تاثیر کود آلی، قارچ میکوریزا و باسیلوس بر صفات رشدی فلفل دلمه ای، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با عامل اصلی کود آلی در دو سطح (با و بدون کود آلی) و عامل فرعی تیمار کود زیستی در چهار سطح [کود زیستی میکوریزا آربسکولار (مخلوط Rhizophagus irregularis + Funeliformis mosseae)، باکتری باسیلوس (مخلوط Bacillus subtilis +وBacillus amyloliquefaciens)]، مخلوط میکوریزا + باکتری و شاهد بدون تلقیح) و در سه تکرار اجرا شد. ویژگی های زیستی خاک، جذب عناصر غذایی و ویژگی های رشد و عملکرد میوه پس از برداشت بررسی شدند. نتایج نشان داد که کاربرد کود آلی و قارچ میکوریزا وزن خشک شاخساره (به ترتیب 10/3 و 17/4 %) و عملکرد میوه (به ترتیب 11/5 و 19/9 %) را نسبت به شاهد افزایش دادند. بیش ترین جمعیت میکروبی (CFU g-1و107×1/1) و نسبت R/Sو(110/0) در تیمار کاربرد کود آلی با تلقیح میکوریزی حاصل شد. همزیستی میکوریزا همراه با کود آلی جذب نیتروژن (20/6 %)، فسفر (46/8 %)، آهن (35/6 %) و روی (57/2 %) را نسبت به شاهد بهبود بخشید و جذب پتاسیم را تیمار باسیلوس نسبت به شاهد 22/3 درصد افزایش داد. به طور کلی، ترکیب کود آلی و قارچ میکوریزا برای کشت فلفل دلمه ای گلخانه ای مناسب به نظر می رسند.