بررسی تلفات نیتروژن، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت تحت سطوح مختلف کود نیتروژن و مدیریت کود-آبیاری در آبیاری جویچه ای

پژوهش حاضر با هدف بررسی کود-آبیاری بر رشد گیاه ذرت و تلفات نیتروژن تحت مقادیر مختلف و تقسیط کود نیتروژن در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج با دو عامل مقدار کود (N1:و100، N2:و80 و N3:و60 درصد نیتروژن خالص مورد نیاز براساس توصیه کودی) و زمان تقسیط (T1: چهار و T2: سه تقسیط مساوی) در سه تکرار و در دو سال زراعی انجام شد. سپس این تیمارها با تیمار شاهد (کوددهی عرف منطقه) مقایسه شدند. بیش ترین عملکرد دانه در سال نخست در تیمارهای T1N1، T1N3 و شاهد به دست آمد. عملکرد دانه در تیمارهای با سه تقسیط (T2) کم تر از چهار تقسیط (T1) بود. تقسیط نیتروژن در سه مرحله (تیمار T2) نسبت به تقسیط آن در چهار مرحله (تیمار T1) سبب کاهش نیتروژن و پروتیین دانه به ترتیب به میزان 12/8 و 13 درصد شد. تقسیط کود نیتروژن در سه مرحله سبب جذب بیش تر نیتروژن توسط برگ گیاه در انتهای فصل رشد شد؛ گرچه این کار اثری بر افزایش عملکرد و صفات کیفی دانه نداشت. به جز شاهد، تغییرات محسوسی در درصد نیتروژن خاک از سطح به عمق مشاهده نشد. بیش ترین درصد نیتروژن خاک در دو لایه 20-0 و 40-20 سانتی متر برای شاهد مشاهده شد. بیش ترین و کم ترین تلفات نیتروژن در رواناب به ترتیب در تیمار T1N1 (23 درصد) و شاهد (7 درصد) مشاهده شد. براساس کلیه نتایج، T1N2 به دلیل مطلوب بودن عملکرد دانه، صفات کیفی و کاهش تلفات نیتروژن به عنوان تیمار مناسب پیشنهاد می شود.