قیاس نظریه عدم تطابق ذهن و عین با قول به شبح و ثمرات آن

عدم تطابق ذهن و خارج یکی از مباحث چالشی است که بسیاری از حکما آن را نمی پذیرند و شاید غالب حکما بر این امر متفق باشند که همان چیزی که انسان ادراک می کند، مطابق با واقع است. در مقابل اگر نظریه عدم تطابق ذهن و عین مطرح گردد، ممکن است با قول به شبح همسان تلقی گردد درحالی که این نظریه می تواند متفاوت از آن تحلیل شود به گونه ای که نه از آن قول به شبح لازم آید و نه سفسطه ای پدید آید. در این پژوهش که مبتنی بر روش کتابخانه ای جمع آوری اطلاعات، تحلیل آن و مقارنه آرا است تطابق بین عین و ذهن رد می گردد چراکه دلیلی بر تطابق وجود ندارد بلکه ادله ای نقلی و تجربی (شهودی) بر عدم تطابق وجود دارد و از سوی دیگر اشکالاتی را که در رابطه با عدم تطابق به وجود می آید در ذیل بحث قول به شبح پاسخ دهد. ازجمله ثمرات این نظریه این است که مشکلاتی را که در باب مکاشفات، تعبیر خواب و تجسم اعمال و معاد جسمانی وجود دارد برطرف می نماید، چراکه در این موارد از یک حقیقت تعابیر گوناگونی بیان شده است که اگر ذهن و عین مطابق باشند این تعابیر با یکدیگر تناقض دارند و قابل حل نیستند اما زمانی که تطابق میان ذهن و عین برداشته شود می توان از یک حقیقت تعابیر گوناگونی ارایه نمود .