حکمت متعالیه: بنیادهای علوم اجتماعی

هدف این مقاله آن است که تداوم آموزه های حکمت متعالیه را در شاخه فلسفه علوم اجتماعی نشان دهد. این امر بدان معنی است که این دستگاه فلسفی را از اتهام ابتر بودن در حکمت عملی و انحصار آن در حکمت نظری مبرا کند. از این رو مقاله حاضر برای رسیدن به این هدف مدعی زیرا را مطرح کرده است که آموزه های حکمت متعالیه می توانند به عنوان مفروضات پارادایمیک به هدایت علوم اجتماعی بپردازند. معنی مدعی مطرح شده آن است که فلسفه مزبور در شاخه فلسفه علوم اجتماعی نیز تداوم داشته و بنابر این حکمت متعالیه در بخشی از حکمت عملی یعنی فلسفه علوم اجتماعی تداوم یافته است. در مقاله حاضر برای بررسی مدعی فوق از استدلال فلسفی مبتنی بر برهان جدلی استفاده شده است که در این نوع از بحث ها رایج است. از دستاوردهای مقاله حاضر می توان به ارایه عناصر پاردایمیک برای علوم اجتماعی بر اساس آموزه های حکمت متعالیه ,و تبیین روش شناسی مطالعات انقلاب اسلامی ایران اشاره کرد. نتایج این مقاله می تواند برای نظریه پردازی در علوم اجتماعی اسلامی- ایرانی بهره برد.