اثربخشی فیلم درمانی بر الگوهای ارتباطی و ابراز احساسات مثبت به همسر در زوجین دارای تعارضات زناشویی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی فیلم درمانی بر الگوهای ارتباطی و احساسات مثبت به همسر در زوجین دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش ازمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به سرای محله ولیعصر تهران در سال 1398 بود که بر اساس معیارهای ورود 16 زوج به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 8 زوج) جایگزین شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه 2 ساعتی فیلم درمانی در 8 هفته برگزار شد. شرکت کننده ها به وسیله پرسشنامه احساسات مثبت به همسر (PFQ) الری و همکاران (1983) و الگوهای ارتباطی (CPQ)کرستیسن و سالاوی (1984) ارزیابی شدند. داده‏ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری بین دو گروه در الگوهای ارتباطی و ابراز احساسات مثبت به همسر در مرحله پس آزمون وجود دارد (05/0>P). از یافته‏های فوق می‏توان نتیجه گرفت که فیلم درمانی بر بهبود الگوهای ارتباطی و احساسات مثبت به همسر در زوجین دارای تعارضات زناشویی موثر است.