داربست های سیاسی- رسانه ای طبقه متوسط جدید در راستای ساخت یا تسخیر دولت تسهیل گر در ایران (1376- 1396)

فرایند دولت سازی و هویت دولت در ایران (76- 96) روندی متمایز از دیگر کشورها داشته است. از آنجا که ساخت و ساز دولت رویه‌ای در کنترل سیاسی است، بنابراین طبقات اجتماعی و از جمله طبقه متوسط جدید برای تسخیر یا دسترسی به دولت، اقدام به داربست سازی سیاسی می‌کنند. شکل‌گیری داربست‌های سیاسی برای تسخیر دولت، گاه ناشی از الگو برداری از دولت‌های توسعه‌گرا و گاه ناشی از ایده‌های آرمانی و انقلابی بوده است. در سه دهه اخیر پسا انقلاب، فرصتی اجتماعی- سیاسی برای طبقه متوسط جدید به وجود آمد که اثربخشی خود را بر سازه‌های دولت نشان دهد. منظور از طبقه متوسط جدید، طبقه‌ای دین‌گرا و یا عرف‌گرا، با نگرش‌های سیاسی و فرهنگی و علمی است که بخش بزرگی از بافت اجتماعی ایران را تشکیل داده است. سوال پژوهش آن است که داربست‌های سیاسی طبقه متوسط جدید در راستای ساخت و یا تسخیر دولت تسهیل‌گر کدامند؟ یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که طبقه متوسط جدید از طریق داربست‌های سیاسی همچون مشارکت و رقابت سیاسی در مردم سالاری، رسانه‌های گروهی و همگانی، احزاب و جریان‌های سیاسی، فرهنگ سیاسی، رهبری سیاسی و تکنوکراسی در بوروکراسی، دست به بسیج منابع رای‌دهی در مشارکت سیاسی و در جهت خلق دولت می‌زند. چارچوب نظری برای تحلیل موضوع، نظریات نوسازی با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با روش تاریخی است.