بررسی شخصیت پردازی در پاچاهای لکی

این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی با هدف شناخت بهتر پاچاهای (قصه ها)  مکتوب لکی و معرفی ویژگی های شخصیت های این قصه ها انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از: پاچا «هشت قصه در یک کتاب» و «سه چارکی» از جهانشاه آزادبخت و افسانه های لکی از کیومرث امیری کله جویی. حاصل پژوهش نشان می دهد که نویسندگان این آثار در یادکرد صفات و خصلت های شخصیت های داستانی اصرار ویژه ای دارند؛ و گاه این توصیفات در طول داستان چندین بار تکرار می شود. نکته مهم این است که بررسی این توصیفات ما را در رسیدن به الگویی ویژه برای خلق  انبوه شخصیت داستانی راهنمایی نمی کند، ولی برای برقراری رابطه  عاطفی ما با روایت و ملموس شدن جهان داستان نقش کلیدی دارد و گویای پیامی روشن درباره رابطه انسان و جهان است. همچنین توصیف ویژگی های شخصیت ها به همذات پنداری با آنها، باورپذیری وقایع و خویشکاری های قصه ها یاری می رساند. می توان گفت نقاط عطف شخصیت ها در پاچاها (به خصوص شخصیت اصلی) به طرح هنرمندانه داستان منجر می شود.