بهبود رشد و عملکرد نخود دسی (Cicer arietinum L.) در پاسخ به کاربرد کودهای زیستی

با توجه به اهمیت نخود در تامین نیاز پروتیینی، این مطالعه به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی98-1397 انجام شد. تیمارهای تغذیه ای شامل: 1-پرایمینگ بذر با اسیدسالیسیلیک همراه با کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم در خاک(P+BF) 2-کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم(BF) 3- کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم قبل از کاشت همراه با محلول پاشی اسیدآمینه، پتاسیم و سیلیسیم در مراحل رشد(BF+F) 4-پرایمینگ بذر همراه با کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم قبل از کاشت همراه با محلول پاشی اسیدآمینه، پتاسیم و سیلیسیم در مراحل رشد(P+BF+F) و 5-شاهد (بدون تغذیه) به عنوان کرت اصلی و ژنوتیپ های نخود دسی (MCC911، MCC603، MCC291، MCC259، MCC83) به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که ژنوتیپ MCC291 در P+BF+F و ژنوتیپ MCC83 در BF+F بیشترین غلظت کلروفیلa را دارا بودند. ژنوتیپ های MCC259، MCC911 در BF و MCC83 در P+BF+F بیشترین ارتفاع بوته را تولید کردند. ژنوتیپ های MCC259، MCC911 در P+BF+F بیشترین ارتفاع اولین غلاف دارا بودند. ژنوتیپ MCC83 در P+BF+F بیشترین تعداد غلاف و وزن صد دانه دارا بودند. ژنوتیپ MCC259 در P+BF و P+BF+F و ژنوتیپ MCC911 در BF+F به ترتیب با 233، 212 و 206 گرم در مترمربع بیشترین عملکرد دانه دارا بودند. در کل با توجه به عملکردهای به دست آمده می توان نتیجه گرفت که تیمارهای ترکیبی موجب بهبود رشد و افزایش عملکرد نخود شده است.