تاثیر فیزیولوژیک اتیلن و اسید سالیسیلیک بر بیان ژن های CTR1 و NPR1 دخیل در جوانه زنی و برخی از ویژگی های فیزیولوژیک بذر زوال یافته سویا

سویا از مهم ترین گیاهان دانه روغنی است که از مشکلات تولید آن کاهش قوه نامیه و بنیه بذر طی مدت نگهداری و پیش از کشت می باشد. به منظور تعیین اثر زوال بر بذر سویا و همچنین تعیین اثر اتیلن و اسید سالیسیلیک بر بهبود زوال بذر، طی این تحقیق بذور سویا در معرض پیری تسریع شده به مدت 0، 6 و 10 روز و پیری طبیعی به مدت 6 ماه قرار گرفتند. بذور پس از پیری با اسید سالیسیلیک با غلظت 50 میکرو مولار و ACC (پیش ماده اتیلن) با غلظت 10 میکرو مولار به مدت 6 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد تیمار شدند. همچنین دسته ای بذور پس از آزمون پیری تسریع شده و طبیعی بدون هیچ تیماری به عنوان شاهد (بذر خشک) استفاده شدند. درصد جوانه زنی، فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، پروتیین کل و مالون دی آلدهید مورد بررسی قرار گرفت. همچنین بیان ژن های CTR1 و NPR1 در بذور خشک و همچنین طی 6 و 12 ساعت تحت اثر آب، اسید سالیسیلیک و ACC به روش Q-RT- PCR مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش پیری درصد جوانه زنی کاهش یافت. میزان مالون دی آلدهید افزایش و میزان پروتیین کل کاهش یافت. فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز کاهش یافت. در مجموع می توان گفت پیری سبب اختلال در صفات فیزیولوژیکی بذر می گردد و اسید سالیسیلیک و اتیلن نمی توانند سبب بهبود زوال بذر سویا شوند.