اثر پیش تیمار بذر با مواد زیستی و شیمیایی و کاربرد علف کش بر رشد و عملکرد توده بومی لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان در سال 1394 اجرا گردید. تیمارها عبارت از پیش تیمار بذر توده بومی لوبیا در گیلان (با سولفات روی، سالیسیلیک اسید، باکتری سودوموناس، و بدون پیش‏تیمار) و مدیریت علف های هرز (عاری از (وجین دستی) و آلوده به علف های هرز و سطوح 50، 75 و 100 درصد مقدار توصیه شده از علف کش تری فلورالین و بنتازون) بود. نتایج نشان داد که ارتفاع نهایی بوته با پیش‏تیمار سالیسیلیک اسید 11 درصد نسبت به بدون پیش‏تیمار افزایش یافت. پیش تیمار بذرها با باکتری سودوموناس، حداکثر شاخص سطح برگ، حداکثر وزن خشک برگ، وزن خشک نهایی بوته، تعداد غلاف در مترمربع و عملکرد بیولوژیک لوبیا را به‏ترتیب 30، 69، 50، 31، 50 درصد نسبت به بذرهای بدون پیش تیمار افزایش داد. بیشترین مقدار صفات اندازه گیری شده در شرایط بدون علف هرز و کاربرد دز توصیه شده علف کش مشاهده شد و با کاهش دز علف کش، کاهش یافت. آلودگی تمام‏فصل علف‏های هرز، حداکثر شاخص سطح برگ، حداکثر وزن خشک برگ، وزن خشک نهایی بوته، تعداد غلاف، وزن غلاف و عملکرد بیولوژیک را به‏ترتیب 40، 58، 58، 72، 70 و 58 درصد نسبت به شرایط عاری از علف‏هرز کاهش داد. اثر کاربرد 75 و 100 درصد دز توصیه شده دو علف‏کش در اکثر صفات بررسی شده فاقد تفاوت معنی دار بود؛ اما با توجه به معنی دارنبودن اثر متقابل پیش تیمار و دز علف کش، می توان اظهار داشت که بهره گیری از روش های پیش تیمار بذر با وجود اثر مثبت در رشد، توسعه و تولید لوبیا در افزایش قابلیت رقابت لوبیا با علف های هرز موثر نبود.