بررسی تغییرات بیان سایتوکاین ها در موش های BALB/c واکسینه شده با واکسن ژنی pEGFP-C2-leoA

هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) باعث ایجاد تغییرات متوالی در دیواره معده می شود که با التهاب مخاط معده شروع می شود و در برخی موارد به سرطان معده منجر می گردد. ژن leoA با کد کردن GTPase در بیماری زایی این باکتری در مخاط معده نقش حیاتی دارد. وزیکول های ترشحی محصول ژن leoA باعث انتشار سم و تحریک سیستم ایمنی در بدن میزبان می شود. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی واکسن ژنی pEGFP-C2-leoA بر تغییرات بیانی سایتوکاین هایی نظیر IL6، IL4 و اینترفرون گاما در التهاب ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری در مدل موشی بود.

در این مطالعه تجربی ابتدا پلاسمید نوترکیب (pEGFP-C2-leoA) از طریق ترانسفورماسیون به سلول های مستعد باکتریایی، تولید، تکثیر و استخراج شد. سپس غلظت های مناسب از محلول یک درصد نانو ذرات کیتوزان جهت تزریق به عضله چهار سر ران موش های BALB/c تهیه گردید. در نهایت بیان ژن و تغییرات سایتوکاین های نام برده توسط روش Real Time RT-PCR اندازه گیری شد، نتایج به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS version 16 مورد تحلیل آماری قرار گرفت؛ از آزمون  ANOVAیک طرفه و آزمون متعاقب LSD و نیز آزمون  t-test مستقل، جهت بررسی و وجود ارتباط و میزان معنی داری داده ها استفاده گردید.

پس از تزریق واکسن درون عضله چهار سر ران موش ها در طول دوره درمان، سایتوکاین های) IFNγ 0/038>P) و IL6 (0/049>P) به طور معنی داری افزایش بیان نشان دادند. از طرفی سایتوکاین IL4 و ژن leoA نیز کاهش بیان معنی داری نشان دادند (0/042 >P).

نتیجه گیری: 

بر پایه نتایج حاصل، ژن leoA کلون شده در وکتور بیانی pEGFP-C2، توان بیان و تولید محصول پروتیینی اختصاصی این ژن در سلول های یوکاریوتی را دارد و با توجه با نتایج به دست آمده در مدل حیوانی و با توجه به خصوصیت ایمنی به دست آمده در این تحقیق نشان می دهد که سازواره نهایی pEGFP-C2-leoA از پتانسیل لازم برای بررسی ایمنی زایی در مدل انسانی به عنوان واکسن ژنی برخوردار است.