تحلیل حساسیت سهم شیوه های سفرهای کاری به زمان سفر (مطالعه موردی: شهر مشهد)

پیشرفت تکنولوژی، ورود خودرو به زندگی انسان ها و توسعه شهرها، معضلات جدیدی برای انسان و محیط زیست به همراه داشته است. این معضلات و آثار منفی و عملکردی آن ، توجه به رویکردها و برنامه ریزی های بلندمدت و کوتاه مدت را در قالب سیاست های مدیریت سیستم های حمل ونقل بیشتر نموده است. مدیریت سیستم حمل ونقل، با تحلیل سیستم موجود و ارزیابی شیوه های مختلف سفر، اقدام به بررسی پاسخ مسافران به تغییر در عوامل موثر در انتخاب شیوه سفر می پردازد. از راهکارهای موثر در کوتاه مدت، ایجاد تغییر در زمان سفر حمل ونقل همگانی، جهت جذاب تر کردن این شیوه سفر برای مسافران است. در این پژوهش، تحلیل حساسیت سهم شیوه های سفر با استفاده از مدل های انتخاب شیوه سفر برای نمونه موردی سفرهای کاری شهر مشهد مقدس صورت می گیرد. در این راستا پس از ارایه روش تحلیل حساسیت برای مدل های انتخاب گسسته، به خصوص مدل لوجیت چندگانه، سهم شیوه های سفر نسبت به تغییرات در زمان سفر داخل و خارج وسیله نقلیه همگانی در قالب سناریوهای مختلف بررسی می گردد. نتایج این سناریوسازی ها نشان می دهد که مسافرین نسبت به تغییرات زمان سفر خارج از وسیله همگانی به زمان سفر داخل وسیله حساس تر هستند. هم چنین احداث یک سیستم با سرفاصله های زمانی مناسب می تواند موثرتر از احداث یک سیستم تندرو در جذب مسافر باشد.